Mateusz Werner – kulturą nasiąknięty

Mateusz jest dobrą ilustracją popularnego przysłowia, czym skorupka za młodu nasiąknie… Syn Andrzeja, przenikliwego krytyka literacko-filmowego, profesora nauk humanistycznych, działacza wolnościowego. Podobnie jak ojciec ukończył Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, a ponadto Szkołę Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Jest doktorem nauk humanistycznych, swą pracę dotyczącą nihilizmu i nowoczesności obronił w Instytucie Badań Literackich PAN.

Mateusz Werner, archiwum prywatne

Pracuje jako adiunkt w Katedrze Badań nad Teatrem i Filmem na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Wykładał także gościnnie w łódzkiej Szkole Filmowej, na filmoznawstwie SWPS, polonistyce oraz kulturoznawstwie Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1998-2001 pełnił funkcję kuratora Galerii Sztuki Filmowej w warszawskiej Zachęcie, a następnie – w latach 2001-2010 – programu filmowego w Instytucie Adama Mickiewicza. Słynny cykl dokumentalny „Rosja – Polska. Nowe spojrzenie” (2005-2009) to jego pomysł, kuratela artystyczna i produkcyjna. Od marca 2016 do kwietnia 2017 pełnił funkcję wicedyrektora Narodowego Centrum Kultury ds. badań i strategii kultury.

A wcześniej, w latach 90. ubiegłego wieku, aktywnie uprawiał krytykę, m.in. na łamach „Filmu”, „Kina”, „Filmu na Świecie”, „Polityki”, „Tygodnika Powszechnego”, „Literatury”, „Więzi”, „Dialogu”, „Kronosa”, a także w Telewizji Polskiej jako recenzent (1991-1995) oraz redaktor prowadzący (1995-1998) popularny program „Seans Filmowy”. Jest autorem książki „Wobec nihilizmu. Gombrowicz, Witkacy” (Warszawa 2009) oraz redaktorem wielu niezwykle interesujących, a zarazem różnorodnych wydawnictw, m.in. „Pier Paolo Pasolini: Po ludobójstwie. Eseje o języku, polityce i kinie” (Warszawa 2012), „What Kieslowski Tells Us Today?” (Jerusalem 2008), „Polish Cinema Now!” (London 2010), „Communication Books” (Korea 2012), „New Star Press” (Beijing 2015).