Wojciech Nowicki – między filmem a teatrem

Z urodzenia jest poznaniakiem. W 1975 roku ukończył Wyższe Zawodowe Studium Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Po studiach związał się z Przedsiębiorstwem Realizacji Filmów „Zespoły Filmowe” w Warszawie. Pracę w kinematografii zaczynał na planie telewizyjnego filmu Stanisława Barei „Niespotykanie spokojny człowiek” (1975), następnie znalazł się w pionie produkcyjnym polsko-czeskiej fabuły Zbigniewa Kuźmińskiego „Krótkie życie” (1976) oraz telewizyjnego serialu Ryszarda Bera „Lalka” (1977), opartego na znanaj powieści Bolesława Prusa.

Funkcję II kierownika produkcji pełnił na planie dwóch głośnych seriali – „Rodzina Połanieckich” (1978) Jana Rybkowskiego, według poczytnej powieści Henryka Sienkiewicza, oraz „Kariera Nikodema Dyzmy” (1980) Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego, według bestsellerowej książki Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, a także „Na srebrnym globie” (1976-1978), filmowej adaptacji „Trylogii księżycowej” Jerzego Żuławskiego, którą usiłował przenieść na ekran Andrzej Żuławski, stryjeczny wnuk pisarza. Niestety, jego realizacja została brutalnie przerwana przez władze.

W 1981 roku Nowicki zadebiutował jako samodzielny kierownik produkcji nowelowym filmem „On, Ona, Oni”, wyreżyserowanym przez trójkę absolwentów łódzkiej Szkoły Filmowej – Włodzimierza Szpaka, Krzysztofa Tchórzewskiego i Andrzeja Mellina. Następnie organizował produkcję „Maryni” (1983) Jana Rybkowskiego, pełnometrażowej fabuły kinowej opartej na serialu telewizyjnym, a także sprawował kierownictwo produkcji telewizyjnego filmu „Adopcja” (1983) Grzegorza Warchoła oraz trzech niezwykle różnorodnych fabuł kinowych: skierowanej do młodych widzów, pełnej dramatycznych zwrotów opowieści futbolowo-wojennej Stanisława Jędryki „Do góry nogami” (1983), opartym na Witkacowskiej prozie „W starym dworku, czyli niepodległość trójkątów” (1984) Andrzeja Kotkowskiego oraz „Pana Kleksa w kosmosie” (1988) Krzysztofa Gradowskiego,  dalszych przygód słynnego pedagoga wymyślonego przez Jana Brzechwę, a spisanych przez reżysera filmu.

Na początku lat 90. ubiegłego wieku Nowicki zamienił plan filmowy na scenę. W 1992 roku został dyrektorem łódzkiego Teatru im. Stefana Jaracza, funkcję tę pełnił do roku 2017. Warto dodać, że w latach 2011-2015 kierował także Teatrem Wielkim w Łodzi. Za swą pracę teatralną otrzymał dwukrotnie (2013, 2018) Nagrodę Marszałka Województwa Łódzkiego. Wcześniej, w 2009 roku, uhonorowano go Specjalną Złotą Maską za pomysł i realizację projektu Europejskie Sceny Regionalne. Cztery lata później został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.