Marek Kukawski – scenograf oraz grafik, wieloletni członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich, 13 kwietnia 2020 roku obchodzi 80. urodziny.
Pracę w kinematografii zaczynał od opracowywania graficznego
filmów. Jako grafik ma na swym koncie kilkadziesiąt tytułów dokumentalnych,
m.in. „Polonia rediviva” (1978) Andrzeja Chiczewskiego i Marka Pisarskiego,
„Rysopis Skolimowskiego” (1992) Jerzego Kołata, „Życie jak film” (1994) Jadwigi
Zajiček, oraz fabularnych, m.in. „Widziadło” (1983) Marka Nowickiego,
„Pamiętnik znaleziony w garbie” (1992) Jana Kidawy-Błońskiego, „Skutki noszenia
kapelusza w maju” (1993) i „Ptaszka” (1994) Krystyny Krupskiej-Wysockiej,
„Wielki Tydzień” (1995) Andrzeja Wajdy, „Girl Guide” (1995) Juliusza
Machulskiego, „Dzieci i ryby” (1996) Jacka Bromskiego, „Sztos” (1997) i
„Chłopaki nie płaczą” (2000) Olafa Lubaszenki, „Dług” (1999) Krzysztofa
Krauzego.
Pracował w ekipach scenograficznych m.in. „Pianisty” (2002)
Romana Polańskiego, „Wojny polsko-ruskiej” (2009) Xawerego Żuławskiego,
„Papuszy” (2013) Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauzego, „Demona” (2015)
Marcina Wrony, „Hiszpanki” (2015) Łukasza Barczyka, „Bodo” (2016) Michała Kwiecińskiego,
„Eteru” (2018) Krzysztofa Zanussiego, „Ukrytej gry” (2019) Łukasza Kośmickiego.
Funkcję II scenografa pełnił podczas realizacji m.in. „Nadziei” (2006)
Stanisława Muchy, „Katynia” (2007) i „Tataraku” (2009) Andrzeja Wajdy,
„Mniejszego zła” (2009) Janusza Morgensterna, „Wenecji” (2010) Jana Jakuba
Kolskiego, „Ślubów panieńskich” (2010) i „Pań Dulskich” (2015) Filipa Bajona,
„W ukryciu” (2013) Jana Kidawy-Błońskiego, „Czarnego mercedesa” (2019) Janusza
Majewskiego.
Jerzy Armata
SFP
Ostatnia aktualizacja: 11.04.2020
