Krzysztof Kwinta – między dokumentem a teatrem

Jest absolwentem Studium Zaocznego na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1975, dyplom w 1979). Całe zawodowe życie związał z Ośrodkiem Telewizji Polskiej w Krakowie. Za swój reżyserski debiut, krótkometrażowy dokument „Biała pani” (1981), został uhonorowany Brązowym Lajkonikiem na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1981). Ma na swym koncie – jako scenarzysta, reżyser i operator – kilka dokumentów, m.in. „Bądźcie miłosierni” (1990), „Witraże krakowskich kamienic” (1994), „Rampa” (2000).

Operator kamery przy realizacji kilkudziesięciu spektakli Teatru Telewizji Polskiej, m.in. „Topornego” (1974) Grzegorza Królikiewicza, „Pogardy” (1975) Andrzeja Łapickiego, „Wielopola, Wielopola” (1984) Tadeusza Kantora, „Scenariusza dla nieistniejącego, lecz możliwego aktora instrumentalnego” (1986) Jana Peszka, „Hamleta IV” (1991) Andrzeja Wajdy, „Wygnańców” (1988) i „Antygony w Nowym Jorku” (1994) Kazimierza Kutza. Współpracował przy realizacji telewizyjnej słynnego „Wyzwolenia” Stanisława Wyspiańskiego, wyreżyserowanego przez Konrada Swinarskiego w Starym Teatrze, zarejestrowanego 21 października 1979 roku, w pięć lat po premierze, a w cztery lata po śmierci reżysera. Sam Kwinta wyreżyserował w TVP kilka spektakli teatralnych, m.in. „Łucję z Pokucic” (1977), „Oszczerstwo” (1979), „Starą pannę” (1984).