Ewa Złotowska – wszyscy Maję znają i kochają…

Pochodzi z Warszawy, choć urodziła się w… Zakopanem, podczas zimowego pobytu mamy w górach. Wydawało się, że poświęci się muzyce – jako dziecko uczyła się gry na skrzypcach i fortepianie – ale w bardzo młodym wieku zadebiutowała aktorsko w telewizji w roli córki „szklanej pary” (Danuta Szaflarska i Andrzej Szczepkowski) w programie Stefanii Grodzieńskiej „Szklana niedziela”. W 1965 roku związała się ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS). Poza aktorstwem bardzo pociągała ją reżyseria, którą studiowała w Instytucie Teatralnym w Sankt Petersburgu. Blisko współpracowała z warszawskim teatrem Scena Prezentacje. W latach 1979-1981 pełniła funkcję kierownika artystycznego Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych.

Jako aktorka zagrała w kilkudziesięciu filmach i serialach, m.in.: „Plebania” (2001-2009), „Na Wspólnej” (2003-2009), „Apetyt na miłość” (2006), „Ja wam pokażę” (2007), „Świat według Kiepskich” (2010-2014), „Instynkt” (2011), „Blondynka” (2015-2016), ale jej główną specjalnością stał się dubbing. Podłożyła głos wielu popularnym postaciom z seriali animowanych, skierowanych do najmłodszych widzów, m.in. Bolka w „Wielkiej podróży Bolka i Lolka” (1977-1979) Władysława Nehrebeckiego i Stanisława Dülza, piżmaka Serafina w „Tajemnicach Wiklinowej Zatoki” (1984-1988) Wiesława Zięby, a przede wszystkim – tytułowej bohaterki kultowego serialu japońsko-austriacko-zachodnioniemieckiego „Pszczółka Maja” (1975), jednego z największych hitów naszej telewizji.

Ewa Złotowska nie tylko podkładała głosy animowanym postaciom, ale zajmowała się także reżyserowaniem dubbingowanych dialogów, m.in. w serialach: „Powrót do Wiklinowej Zatoki” (1995) i „Zima w Wiklinowej Zatoce” (1998) Wiesława Zięby oraz „14 bajek z królestwa Lailonii Leszka Kołakowskiego”.

Jest także autorką uroczej książki „Największe miłości świata” (pierwsze wydanie w 2004), w której ze swadą opowiada o swoich pupilach – papugach, kotach, psach i wszystkich innych zwierzątkach, które otoczyła opieką, np. o Felusiu: „Każdego wieczora, kiedy ptaszki już spały, prowadziliśmy z Felusiem długie rozmowy o naszym wspólnym życiu i o tym, co się w ciągu dnia wydarzyło. A ponieważ był bardzo inteligentnym pieskiem, zadawał mnóstwo pytań, na które musiałam odpowiadać. Poza tym w ogródku i na spacerach mieliśmy lekcje przyrody, w domu zajęcia kulinarne i teorię życia”. Wszystkiego najlepszego!