Ewa Różewicz – od jazzowych improwizacji do „Zasady przyjemności”

Urodziła się 27 października 1949 roku w Warszawie. Przez wiele lat była zawodowo związana z Telewizyjną Wytwórnią Filmową „Poltel". Zaczynała od filmu dokumentalnego. Jej nazwisko – jako montażystki – widnieje w ponad osiemdziesięciu dokumentach, m.in. w „Oto jest głowa zdrajcy” (1992) Michała Nekandy-Trepki, „Krzyk puszczy” (1994) Tamary Sołoniewicz, „Bezprizorni” (1997) Natalii Korynckiej-Gruz, „Wyspy Jana Lenicy” (1998) Marcina Giżyckiego, „Pamiętnik filmowy Igi C.” (2000) Igi Cembrzyńskiej, „Coś pięknego” (2002) Krzysztofa Magowskiego, „Całkiem spora apokalipsa” (2002) Andrzeja Titkowa, „STS” (2004) Antoniego Krauzego, „Prorok w teatrze” (2004) Jerzego Kaliny, „Dzieci z Leningradzkiego” (2004) Hanny Polak i Andrzeja Celińskiego, „Po-lin. Okruchy pamięci” (2008) Jolanty Dylewskiej, „Habit i zbroja” (2017) Pawła Pitery, a także w kilkudziesięciu znakomitych impresjach jazzowych Andrzeja Wasylewskiego oraz „Dwóch pawiach na złotym sznurku” (1988), niekonwencjonalnej opowieści o Edycie Sicińskiej, muzie Stanisława Witkiewicza, wyreżyserowanej przez Piotra Skrzyneckiego, spirytus movens krakowskiego kabaretu Piwnica pod Baranami.

Pośród filmów fabularnych zmontowanych przez Ewę Różewicz znajdują się m.in. „Balanga” (1993) Łukasza Wylężałka, „Łagodna” (1995) Mariusza Trelińskiego, „Gry uliczne” (1996) Krzysztofa Krauzego, „Szczęśliwego Nowego Jorku” (1997) Janusza Zaorskiego, „Prawo ojca” (1999) Marka Kondrata, „Chopin. Pragnienie miłości” (2002) Jerzego Antczaka, „Jasne błękitne okna” (2006) Bogusława Lindy, „Hel” (2009) Kingi Dębskiej, „Generał Nil” (2009) Ryszarda Bugajskiego.

Montaż do „Gier ulicznych” Krzysztofa Krauzego przyniósł jej nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (1996), a do „Dzieci z Leningradzkiego” Hanny Polak i Andrzeja Celińskiego, które były nominowane do Oscara w kategorii dokumentalnej – nominację do Emmy (2006).

Ostatnio współpracuje przy realizacji międzynarodowego projektu Dariusza Jabłońskiego – polsko-czesko-ukraińskiego serialu kryminalnego „Zasada przyjemności” (2019).