Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Dorota Ostrowska-Orlińska – kierowniczka produkcji oraz producentka wielu znaczących filmów fabularnych, wieloletnia członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich, 16 sierpnia 2019 roku obchodzi swoje urodziny.
Urodziła się w Poznaniu, ale całe swe zawodowe życie związała ze stolicą. Jest absolwentką Wydziału Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, a także Wyższego Studium Zawodowego Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi (1974).
Tuż po ukończeniu studiów nabyte tam umiejętności praktycznie doskonaliła na planie „Doktora Judyma” (1975) Włodzimierza Haupego, „Con amore” (1976) Jana Batorego oraz „Niedzielnych dzieci” (1976) Agnieszki Holland. Jako II kierowniczka produkcji zadebiutowała w „Barwach ochronnych” (1976) Krzysztofa Zanussiego, a następnie funkcję tę pełniła podczas realizacji 7-odcinkowego serialu dokumentalnego Stanisława Janickiego „Jak cudne są wspomnienia” (1977), poświęconego polskiej kinematografii przedwojennej, a także na planie „Szpitala przemienienia” (1978) Edwarda Żebrowskiego, „Spirali” (1978) Krzysztofa Zanussiego, „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz” (1978) Stanisława Barei oraz serialu Jerzego Sztwiertni „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” (1979-1981).
Jako samodzielna kierowniczka produkcji zadebiutowała filmem Piotra Szulkina „Ga, ga. Chwała bohaterom” (1985). W tym charakterze podpisała trzy seriale telewizyjne, m.in. „Kuchnię polską” (1991-1993) Jacka Bromskiego, oraz trzydzieści pełnometrażowych fabuł, m.in. „Bohatera roku” (1986), „Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce” (1989), „Samowolkę” (1993), „Lato miłości” (1994) i „Daleko od siebie” (1995) Feliksa Falka, „Zabij mnie glino” (1987), „Sztukę kochania” (1989), „1968. Szczęśliwego Nowego Roku” (1992), „Dzieci i ryby” (1996), „U Pana Boga za piecem” (1998) i „To ja, złodziej” (2000) Jacka Bromskiego, „Wielką wsypę” (1992) i „Szczura” (1994) Jana Łomnickiego, „Nic śmiesznego” (1995) i „Dzień świra” (2002) Marka Koterskiego, „Sztos” (1997), „Chłopaki nie płaczą” (2000) i „Poranek kojota” (2001) Olafa Lubaszenki, „Vinci” (2004) Juliusza Machulskiego, „Mojego Nikifora” (2004) Krzysztofa Krauzego. Jako producent wykonawczy ma na swym koncie m.in. „Ubu króla” (2003) Piotra Szulkina, „Komornika” (2005) Feliksa Falka oraz „Bilet na Księżyc” (2013) Jacka Bromskiego, jako koproducent – „Różę” (2011) Wojciecha Smarzowskiego, a jako producent – „Mniejsze zło” (2009) Janusza Morgensterna.
Dorota Ostrowska-Orlińska była współwłaścicielką studia produkcyjnego Fokus Film (1991-2005). W latach 2005-2011 pełniła funkcję szefa produkcji Studia Filmowego „Perspektywa”, a od roku 2011 –zastępca dyrektora Studia Filmowego „Zebra". Zajmuje się także pracą pedagogiczną, w latach 2005-2012 była dziekanem Wydziału Organizacji Produkcji Filmowej PWSFTviT w Łodzi.
Za swą pracę producencką została uhonorowana w 1988 Nagrodą SFP na XIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, a za pracę pedagogiczną – ćwierć wieku później – Medalem Komisji Edukacji Narodowej, przyznanym przez ministra edukacji narodowej z okazji 65-lecia łódzkiej Szkoły Filmowej (2013).
Tuż po ukończeniu studiów nabyte tam umiejętności praktycznie doskonaliła na planie „Doktora Judyma” (1975) Włodzimierza Haupego, „Con amore” (1976) Jana Batorego oraz „Niedzielnych dzieci” (1976) Agnieszki Holland. Jako II kierowniczka produkcji zadebiutowała w „Barwach ochronnych” (1976) Krzysztofa Zanussiego, a następnie funkcję tę pełniła podczas realizacji 7-odcinkowego serialu dokumentalnego Stanisława Janickiego „Jak cudne są wspomnienia” (1977), poświęconego polskiej kinematografii przedwojennej, a także na planie „Szpitala przemienienia” (1978) Edwarda Żebrowskiego, „Spirali” (1978) Krzysztofa Zanussiego, „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz” (1978) Stanisława Barei oraz serialu Jerzego Sztwiertni „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” (1979-1981).
Jako samodzielna kierowniczka produkcji zadebiutowała filmem Piotra Szulkina „Ga, ga. Chwała bohaterom” (1985). W tym charakterze podpisała trzy seriale telewizyjne, m.in. „Kuchnię polską” (1991-1993) Jacka Bromskiego, oraz trzydzieści pełnometrażowych fabuł, m.in. „Bohatera roku” (1986), „Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce” (1989), „Samowolkę” (1993), „Lato miłości” (1994) i „Daleko od siebie” (1995) Feliksa Falka, „Zabij mnie glino” (1987), „Sztukę kochania” (1989), „1968. Szczęśliwego Nowego Roku” (1992), „Dzieci i ryby” (1996), „U Pana Boga za piecem” (1998) i „To ja, złodziej” (2000) Jacka Bromskiego, „Wielką wsypę” (1992) i „Szczura” (1994) Jana Łomnickiego, „Nic śmiesznego” (1995) i „Dzień świra” (2002) Marka Koterskiego, „Sztos” (1997), „Chłopaki nie płaczą” (2000) i „Poranek kojota” (2001) Olafa Lubaszenki, „Vinci” (2004) Juliusza Machulskiego, „Mojego Nikifora” (2004) Krzysztofa Krauzego. Jako producent wykonawczy ma na swym koncie m.in. „Ubu króla” (2003) Piotra Szulkina, „Komornika” (2005) Feliksa Falka oraz „Bilet na Księżyc” (2013) Jacka Bromskiego, jako koproducent – „Różę” (2011) Wojciecha Smarzowskiego, a jako producent – „Mniejsze zło” (2009) Janusza Morgensterna.
Dorota Ostrowska-Orlińska była współwłaścicielką studia produkcyjnego Fokus Film (1991-2005). W latach 2005-2011 pełniła funkcję szefa produkcji Studia Filmowego „Perspektywa”, a od roku 2011 –zastępca dyrektora Studia Filmowego „Zebra". Zajmuje się także pracą pedagogiczną, w latach 2005-2012 była dziekanem Wydziału Organizacji Produkcji Filmowej PWSFTviT w Łodzi.
Za swą pracę producencką została uhonorowana w 1988 Nagrodą SFP na XIII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, a za pracę pedagogiczną – ćwierć wieku później – Medalem Komisji Edukacji Narodowej, przyznanym przez ministra edukacji narodowej z okazji 65-lecia łódzkiej Szkoły Filmowej (2013).
Jerzy Armata
SFP
Ostatnia aktualizacja: 14.08.2019
fot. Kuźnia Zdjęć/SFP
Wesprzyj film „Fikołek”
Janusz Błaszczyk – w podwójnej roli
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024