Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Małgorzata Imielska, znakomita dokumentalistka, która za kilka tygodni zadebiutuje na festiwalu gdyńskim pełnometrażowym filmem fabularnym „Wszystko dla mojej matki”, 11 sierpnia obchodzi swoje urodziny.
Urodziła się 11 sierpnia 1969 roku w Warszawie, ale edukację filmową zdobywała poza stolicą, najpierw na Uniwersytecie Jagiellońskim (filmoznawstwo), a następnie na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jest niezwykle wszechstronna. W jej dorobku reżyserskim dominuje dokument, ale znajdują się w nim także spektakle Teatru Telewizji, słuchowiska Teatru Polskiego Radia, a nawet jeden z odcinków serialu „Na dobre i na złe”.
Zadebiutowała odcinkiem cyklu dokumentalnego „Album śląski” – „Nigdzie stąd nie wyjadę…” (1997), zrealizowanym wspólnie z Maciejką Mazan. Kolejny dokument – „Bachor” (1998) – poświęciła dziewczynce z Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego, której najpierw nie chcieli biologiczni rodzice, a potem odtrącili przybrani. Bohaterami „Klocków z kryminału” (1999) uczyniła trójkę więźniów, którzy w ramach zajęć terapeutycznych zaczęli robić zabawki dla dzieci…
Większość swych filmów dokumentalnych poświęciła czasom II wojny światowej, przede wszystkim tragedii Holocaustu. Przyniosły jej one wiele prestiżowych nagród i wyróżnień: „Młodość w czasach zagłady” (2001) uhonorowano dyplomami na łódzkim Festiwalu Mediów „Człowiek w Zagrożeniu” (2002) i Warszawskim Festiwalu Filmów o Tematyce Żydowskiej (2003), „Dzieciństwo w cieniu śmierci” (2004) zdobyło I Nagrodę na stołecznym festiwalu rok później, „Powiedz mi, dlaczego?” (2005) obsypano laurami w Houston (Bronze Remi, 2007), Krakowie (Nagroda Prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Nagroda Publiczności, 2006), Kantonie (wyróżnienie, 2007), Warszawie (Nagroda im. Antoniego Marianowicza na „Żydowskich Motywach”, 2006) i Lublinie (wyróżnienie na „Rozstajach Europy”, 2007). Przejmujący „Przeżyć Afganistan” (2012) uhonorowano Złotą Szablą na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Historycznych i Wojskowych w Warszawie (2012).
Swój najnowszy pełnometrażowy dokument „Miłość i puste słowa” (2018) Imielska poświęciła Wandzie i Adamowi, małżeństwu z czterdziestoletnim stażem. Dziś on jest w miarę zdrowy, ją dotknęła choroba Alzheimera. Ten przepiękny, a zarazem przejmujący film o wielkiej miłości w obliczu okrutnej choroby daje nadzieję. Bo – jak czytamy w „Pierwszym liście św. Pawła do Koryntian” – „Miłość wszystko przetrzymuje, nigdy nie traci wiary i nadziei”.
Zadebiutowała odcinkiem cyklu dokumentalnego „Album śląski” – „Nigdzie stąd nie wyjadę…” (1997), zrealizowanym wspólnie z Maciejką Mazan. Kolejny dokument – „Bachor” (1998) – poświęciła dziewczynce z Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego, której najpierw nie chcieli biologiczni rodzice, a potem odtrącili przybrani. Bohaterami „Klocków z kryminału” (1999) uczyniła trójkę więźniów, którzy w ramach zajęć terapeutycznych zaczęli robić zabawki dla dzieci…
Większość swych filmów dokumentalnych poświęciła czasom II wojny światowej, przede wszystkim tragedii Holocaustu. Przyniosły jej one wiele prestiżowych nagród i wyróżnień: „Młodość w czasach zagłady” (2001) uhonorowano dyplomami na łódzkim Festiwalu Mediów „Człowiek w Zagrożeniu” (2002) i Warszawskim Festiwalu Filmów o Tematyce Żydowskiej (2003), „Dzieciństwo w cieniu śmierci” (2004) zdobyło I Nagrodę na stołecznym festiwalu rok później, „Powiedz mi, dlaczego?” (2005) obsypano laurami w Houston (Bronze Remi, 2007), Krakowie (Nagroda Prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Nagroda Publiczności, 2006), Kantonie (wyróżnienie, 2007), Warszawie (Nagroda im. Antoniego Marianowicza na „Żydowskich Motywach”, 2006) i Lublinie (wyróżnienie na „Rozstajach Europy”, 2007). Przejmujący „Przeżyć Afganistan” (2012) uhonorowano Złotą Szablą na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Historycznych i Wojskowych w Warszawie (2012).
Swój najnowszy pełnometrażowy dokument „Miłość i puste słowa” (2018) Imielska poświęciła Wandzie i Adamowi, małżeństwu z czterdziestoletnim stażem. Dziś on jest w miarę zdrowy, ją dotknęła choroba Alzheimera. Ten przepiękny, a zarazem przejmujący film o wielkiej miłości w obliczu okrutnej choroby daje nadzieję. Bo – jak czytamy w „Pierwszym liście św. Pawła do Koryntian” – „Miłość wszystko przetrzymuje, nigdy nie traci wiary i nadziei”.
Jerzy Armata
SFP
Ostatnia aktualizacja: 9.08.2019
fot. Dwa Brzegi
Filmy z Nowych Horyzontów do obejrzenia na Cineman
19. Nowe Horyzonty, Polish Days. Te filmy zaraz będą gotowe!
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024