Elżbieta Dryll-Glińska – w kręgu sztuki

Pochodzi z Białegostoku, ale całe swe zawodowe życie związała z Warszawą, a konkretnie z Telewizją Polską. Zaczynała od prowadzenia cotygodniowego magazynu młodzieżowego „Po szóstej”, przez osiemnaście lat współredagowała popularny magazyn kulturalny „Pegaz”, a także „30 minut z architekturą”. Warto wspomnieć, że swoją przygodę telewizyjną zaczynała od statystowania u dwóch sławnych reżyserów w dwóch skrajnie różnych rolach: u Adama Hanuszkiewicza w „Listach Heloizy” grała zakonnicę, a u Jerzego Antczaka we „Wspólnym pokoju” kobietę lekkomyślną, o bardzo luźnym podejściu do obyczajów.

Jako scenarzystka i reżyserka ma na swym koncie kilka filmów poświęconych sztuce, głównie malarstwu, m.in.: „Kultura i sztuka bułgarska” (1971), „Zamek” (1973), „Wspomnienia o Joannie Jedlewskiej” (1973), „Firma portretowa” (1986), „Wojciech Sadley” (1994), „Grzegorz Pabel” (1994).

Za swe dokonania zawodowe została uhonorowana odznaczeniem Zasłużony Działacz Kultury (1975) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1977).