Andrzej Żmijewski – czasem fajnie polatać

Pochodzi z Lublina, ale całe swe zawodowe życie związał z Warszawą, pracując – jako scenarzysta i reżyser – w stołecznej Wytwórni Filmowej „Czołówka”. Zaczynał jako asystent reżysera przy realizacji – nagrodzonego Srebrnym Gołębiem na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych w Lipsku (1971) – „Spojrzenia na wrzesień” (1970), pełnometrażowego dokumentu Macieja Sieńskiego. Współpracował przy realizacji dokumentu Mariana Duszyńskiego „Do kroniki Krakowa” (1971), poświęconego czasom okupacji w podwawelskim grodzie. Pełnił także funkcję II reżysera w miniserialu fabularnym Wojciecha Marczewskiego „Odejścia, powroty” (1972).

Jako samodzielny reżyser zadebiutował w 1973 roku dokumentem „Był taki ktoś”. Ma na swym koncie blisko 30 filmów dokumentalnych, a także oświatowych (instruktażowych), głównie o tematyce lotniczej, m.in.: „Po obu stronach bariery dźwięku” (1974), „Szkic do portretu dowódcy” (1975), „Loty nad morzem” (1975), „Gdyby zabrakło lotniska” (1979), „Ptaki startują pod wiatr” (1982), „Miejsce dla jednego” (1983).

Wyreżyserował także kilka spektakli Teatru Telewizji, m.in. „Płonąć, żeby było widno…” (1975) według wspomnień Rasula Gamzatowa „Mój Dagestan”, „Błękitny zamek” (1976) według powieści Lucy Maud Montgomery, „Na czym pani gra” (1980) według sztuki Aleksieja Arbuzowa.