Leszek Komorowski – gatunkowe kino animowane

Pochodzi z Ciechanowa. Edukację zdobywał w łódzkim Liceum Plastycznym (1957). Pracę w kinematografii rozpoczynał od profesji animatora w warszawskim Studiu Miniatur Filmowych. Jako reżyser zadebiutował w 1972 roku krótką animacją „Nokaut”, poświęconą dwóm pięściarzom, z których lepszym jest ten drobny, niepozorny, fizycznie słabszy, bo w boksie – jak się okazuje – nie zawsze triumfuje siła uderzenia. Do sportu – ale już raczej ciemnych jego stron – powróci w „Ocenie” (1979), nagrodzonej w konkursie krajowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1980) Brązowym Lajkonikiem, w której z sarkazmem konstatuje, że podczas zawodów łyżwiarskich ważniejsze od zmagań zawodników stają się konfrontacje prezentowanych przy tej okazji reklam, oraz w „Aby do gwizdka” (1986), gdzie piętnuje zdziczenie obyczajów wśród kibiców.

Komorowski zdobył uznanie przede wszystkim jako autor satyrycznych animacji, często pastiszujących popularne gatunki filmowe. W poetyce westernowej utrzymane są „Te okrutne zabijaki” (1974), nagrodzone Brązowymi Koziołkami  na poznańskim Festiwalu Filmów Młodego Widza „Ale Kino!” (1975), oraz „Masz szczęście, Jo” (1975), uhonorowane w Poznaniu (1977) laurem za najlepszą animację, a w formule opowieści gangsterskich –„Na każde wezwanie” (1976), pełna suspensu i nieoczekiwanych zwrotów akcji opowieść, która triumfowała na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Espinho (1978).

Spośród filmów skierowanych do widzów dorosłych wyróżnia się „Rola” (1983), gorzka satyra o tym, że życie to jest swoisty teatr marionetek, w którym ktoś cały czas pociąga za sznurki, wyróżniona w III Ogólnopolskim Konkursie Autorskich Filmów Animowanych w Krakowie (1985), oraz miniaturowa surrealistyczna refleksja nad naszą egzystencją – „Rozwiązanie” (1987), uhonorowana nagrodą za muzykę dla Włodzimierza Nahornego na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Muzycznych „Jazz Film Saloon” we Wrocławiu (1987).

Komorowski na swym koncie ma także wiele odcinków popularnych seriali dla dzieci, głównie z kotami w rolach głównych, m.in.: „Pies, kot i…”, „Fortele Jonatana Koota”, „2 koty + 1 pies”. „Poszukiwacze złota” (1991) z serii „2 koty + 1 pies” zdobyły na Ale Kino! (1992) – statuetkę Poznańskich Koziołków, podobnie jak – sześć lat później – „Zemsta w Odrzykoniu” (1997), pilotażowy odcinek serialu „Za siedmioma duchami”.

Można rzec, że rysunkowe filmy Komorowskiego to animacja gatunkowa, wszak termin ten ma podwójne znaczenie. To nie tylko określenie opowieści gangsterskich czy westernu, lecz także ich jakości. Jak podaje słownik – „gatunkowy” znaczy stylowy, markowy, np. wódka gatunkowa, wino markowe. Wszystkiego najlepszego!