Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
„Lubię i muszę żyć aktywnie, to mnie jeszcze bardziej nakręca. Nawet wypoczywając, pracuję. Bo to sprawia mi przyjemność” – powiedziała w jednym z wywiadów. Małgorzata Potocka – aktorka, scenarzystka, reżyserka, producentka – 17 sierpnia obchodzi swoje 65. urodziny.
Miłość do filmu wyniosła zapewne z domu, jej tata – Ryszard Potocki – był znakomitym scenografem, mającym na koncie współpracę m.in. z Leonardem Buczkowskim, Janem Rybkowskim, Jerzym Kawalerowiczem, Januszem Morgensternem, Stanisławem Różewiczem, Kazimierzem Kutzem, Tadeuszem Konwickim. To on z pewnością zaprowadził 6-letnią Małgosię na plan „Awantury o Basię” (1959) Marii Kaniewskiego, w której można przez chwilę ją zobaczyć, jak spaceruje po parku z wózkiem dla lalek. Ale na prawdziwy debiut musiała jeszcze kilka lat poczekać. Zadebiutowała rolą „Małej” u samego Andrzeja Wajdy we „Wszystko na sprzedaż” (1968), przejmującym filmowym epitafium dla Zbigniewa Cybulskiego.
Ma na swoim koncie ponad 70 ról w filmach kinowych i telewizyjnych, m.in. w „Szklanej kuli” (1972) Stanisława Różewicza, „Hubalu” (1973) Bohdana Poręby, „Niespotykanie spokojnym człowieku” (1975) Stanisława Barei, „Pannie Nikt” (1996) Andrzeja Wajdy, popularnych serialach, m.in. „Plebania” (2002-2009), „Barwy szczęścia” (2008-2018), czy pamiętnych spektaklach telewizyjnych Grzegorza Królikiewicza – „Trzeci Maja” (1976) i „Faust” (1976). Zanim ukończyła Wydział Aktorski łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej (1978), została już uhonorowana Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego (1976).
Jest także absolwentką Wydziału Reżyserii łódzkiej Szkoły Filmowej (1981). Realizuje głównie filmy dokumentalne poświęcone sztuce. „Strefy kontaktu. Żywe obrazy Krzysztofa Zarębskiego” (1982), „Trzy wnętrza” (1983), „Ekran dla Skopje” (1988), „Koji Kamoji. Modlitwa do bytu” (2017) to frapujące opowieści o artystach plastykach, „Bogusław Schaeffer – poza schematem” (1984) – o wybitnym kompozytorze, „Republika, czyli epitafium dla zagubionego poety” (1994) – o kultowym zespole rockowym, którego liderem był Grzegorz Ciechowski, jej życiowy partner. Wszystko to twórcy niekonwencjonalni, natychmiast rozpoznawalni, uparcie poszukujący nowych środków wyrazu, własnej artystycznej drogi. Podobnie jak autorka filmów im poświęconych.
„Zawsze byłam trochę takim »dziwadłem«, bo byłam ubrana inaczej niż moi rówieśnicy. Miałam czerwone rajstopy, kolorowe spódnice, a dziewczyny nosiły się wtedy skromnie i szaro. Miałam problemy z tego powodu, bo indywidualizm niestety tępiono” – wspomina po latach. Z okazji urodzin – wytrwałości w dalszej indywidualnej drodze!
Ma na swoim koncie ponad 70 ról w filmach kinowych i telewizyjnych, m.in. w „Szklanej kuli” (1972) Stanisława Różewicza, „Hubalu” (1973) Bohdana Poręby, „Niespotykanie spokojnym człowieku” (1975) Stanisława Barei, „Pannie Nikt” (1996) Andrzeja Wajdy, popularnych serialach, m.in. „Plebania” (2002-2009), „Barwy szczęścia” (2008-2018), czy pamiętnych spektaklach telewizyjnych Grzegorza Królikiewicza – „Trzeci Maja” (1976) i „Faust” (1976). Zanim ukończyła Wydział Aktorski łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej (1978), została już uhonorowana Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego (1976).
Jest także absolwentką Wydziału Reżyserii łódzkiej Szkoły Filmowej (1981). Realizuje głównie filmy dokumentalne poświęcone sztuce. „Strefy kontaktu. Żywe obrazy Krzysztofa Zarębskiego” (1982), „Trzy wnętrza” (1983), „Ekran dla Skopje” (1988), „Koji Kamoji. Modlitwa do bytu” (2017) to frapujące opowieści o artystach plastykach, „Bogusław Schaeffer – poza schematem” (1984) – o wybitnym kompozytorze, „Republika, czyli epitafium dla zagubionego poety” (1994) – o kultowym zespole rockowym, którego liderem był Grzegorz Ciechowski, jej życiowy partner. Wszystko to twórcy niekonwencjonalni, natychmiast rozpoznawalni, uparcie poszukujący nowych środków wyrazu, własnej artystycznej drogi. Podobnie jak autorka filmów im poświęconych.
„Zawsze byłam trochę takim »dziwadłem«, bo byłam ubrana inaczej niż moi rówieśnicy. Miałam czerwone rajstopy, kolorowe spódnice, a dziewczyny nosiły się wtedy skromnie i szaro. Miałam problemy z tego powodu, bo indywidualizm niestety tępiono” – wspomina po latach. Z okazji urodzin – wytrwałości w dalszej indywidualnej drodze!
Jerzy Armata
Ostatnia aktualizacja: 17.08.2018
fot. Kuźnia Zdjęć/SFP
„Supernova” Bartosza Kruhlika. Z wizytą na planie
"Ułaskawienie" z międzynarodową premierą w Montrealu
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024