Tomasz Gąssowski – między filmem, muzyką a piłką nożną

Jest multiinstrumentalistą i kompozytorem, producentem muzycznym i filmowym. Ostatnio zadebiutował jako scenarzysta i reżyser krótką fabułą "Baraż". Poświęcił go perypetiom pewnej drużyny piłkarskiej niskiego szczebla. Sam zresztą prowadził przez pięć lat jako trener drużynę Ludowy Klub Sportowy Sparta-Bisk Jazgarzew.

Po raz pierwszy kompozycję filmową Tomasza Gąssowskiego usłyszałem przed dwudziestu laty w krakowskim kinie Kijów na 8. Ogólnopolskim i Międzynarodowym Festiwalu Filmu Reklamowego i Reklamy „Crackfilm”, gdzie dostał nagrodę za ilustrację muzyczną do reklamy babeczek czekoladowych z Cukierni Mistrza Jana. Ale tak naprawdę, na jego muzykę zwróciłem uwagę przy okazji debiutanckiego filmu Andrzeja Jakimowskiego "Zmruż oczy" (2003), prostej, uroczej i mądrej opowieści o pewnym niespełnionym pisarzu, wiodącym spokojne życie gdzieś na końcu świata i towarzyszącej mu 10-letniej dziewczynce, która uciekła z domu. Film dostał ponad trzydzieści nagród i wyróżnień festiwalowych, m.in. w Mannheim, San Francisco, Gdyni i Łagowie, a do Gąssowskiego trafiła statuetka Jańcia Wodnika na „Prowincjonaliach” za najlepszą muzykę.

Gąssowski jest również kompozytorem i wykonawcą muzyki do kolejnych realizacji Jakimowskiego – „Torby” z nowelowego „Solidarność, Solidarność…” (2005), „Sztuczek” (2007) oraz "Imagine" (2012). Za kompozycje z tego ostatniego dostał nagrodę MocART RMF Classic w kategorii Muzyka Filmowa Roku oraz Wyróżnienie Specjalne na Festiwalu Filmowym im. Krzysztofa Komedy w Ostrowie Wielkopolskim.

Filmy Andrzeja Jakimowskiego mają na swym koncie blisko sto nagród – międzynarodowych i krajowych – od Wenecji po Łagów. Podczas Lubuskiego Lata Filmowego "Zmruż oczy" uhonorowano Srebrnym Gronem, a "Imagine" – Złotym, zaś muzyka ze „Sztuczek” trafiła do festiwalowej czołówki. Gąssowski jest także autorem muzyki do gdyńskiej epopei Andrzeja Kotkowskiego "Miasto z morza" (2009) i opartego na niej serialu. Pisze również partytury do animacji, w dorobku ma m.in. „Love gamestation” (2001) Pawła Borowskiego czy „Kocidrapkę” (2011) Andrzeja Orzechowskiego i Bronisława Zemana. Tworzy też dla krótkich fabuł (m.in. „Lila” Dominiki Łapki, 2015).