31. TNF: Wajda zwielokrotniony

Pod hasłem „Wajda – Portret zwielokrotniony” kryje się cykl  wydarzeń poświęconych Andrzejowi Wajdzie - projekcje filmowe, wystawy oraz spotkania.- Pierwszą edycję Tarnowskiej Nagrody Filmowej w 1987 roku wygrała "Kronika wypadków miłosnych", w czasie edycji dwudziestej w 2006 roku Andrzej Wajda został uhonorowany w Tarnowie Nagrodą Specjalną za całokształt twórczości. Podczas tegorocznego wydania tarnowskiego festiwalu, kilka miesięcy po śmierci Artysty, powraca do nas nietypowo – filmami dokumentalnymi, dzieląc się fascynacjami i marzeniami – pisze w festiwalowym katalogu Jerzy Armata, dyrektor artystyczny TNF.

Podczas Tarnowskiej Nagrody Filmowej zobaczymy dokument Andrzeja Wajdy i Marka Brodzkiego „Andrzej Wajda - Moje inspiracje”. To ostatnia produkcja Wajdy, kończona w tym samym czasie, co "Powidoki" (której TNF również pokaże). Reżyser opowiada tutaj o swojej fascynacji polskim malarstwem oraz o wpływie polskiej sztuki na jego twórczość. W dokumencie prezentowane są dzieła malarskie, a także fragmenty filmów z kadrami, które są zainspirowane tymi obrazami. Film jest swego rodzaju opowieścią reżysera o tworzeniu obrazu filmowego.


"Andrzej Wajda - Moje inspiracje", fot. TNF.

Kolejną propozycją jest „Wróblewski według Wajdy”. Ten dokument Mistrza to wspomnienie Andrzeja Wróblewskiego – malarza i przyjaciela. Opowieść o człowieku mierzącym się z wyzwaniami epoki i dramatycznie poszukującym swojej przestrzeni. Wróblewski widziany oczami Wajdy to geniusz, który długo musiał czekać na uznanie, ale też sam nie do końca rozpoznawał własną wielkość. Ich ścieżki przecięły się zaraz po wojnie, kiedy obaj studiowali w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.  - I to właśnie ten powojenny czas spędzony w krakowskiej Akademii, przyjaźń z Wróblewskim, a nie późniejsze studia w łódzkiej Szkole Filmowej, ukształtowały go jako artystę – pisze Jerzy Armata.

Zobaczymy również kolejny dokument Wajdy, będący próbą podsumowania dotychczasowej twórczości. Wyprodukowany w 1999 roku „Kredyt i debet. Andrzej Wajda o sobie” skupia się całej ówczesnej filmografii Wajdy – od czasów wczesnej młodości, a skończywszy na pracy przy „Panu Tadeuszu”. „Marzenia są ciekawsze” Stanisława Janickiego to z kolei trzyczęściowa opowieść Andrzeja Wajdy o filmach, które chciał nakręcić, lecz z bardzo różnych powodów mu się to nie udało, czego w kilku przypadkach żałował bardzo długo.


"Umarła klasa. Seans T. Kantora", fot. TNF.

  Z kolei "Zaproszenie do wnętrza" (1978) Andrzeja Wajdy to opowieść o Ludwigu Zimmererze, zachodnioniemieckim korespondencie, który od 1956 roku żył i pracował w Warszawie. Do swojego domu zaprasza nas sam bohater, który zebrał jedną z największych w Polsce kolekcji sztuki naiwnej. Opowiada o początkach niezwykłej kolekcji, pasji zbieracza i swoim osobistym stosunku do występujących w filmie autorów dzieł: górników, emerytowanych pielęgniarek, nauczycielek, rolników i ludzi bez zawodów, którzy w amatorskiej twórczości artystycznej odnajdowali nowe sfery życia.

Widzowie TNF będą mogli również zobaczyć sfilmowaną inscenizację najsłynniejszego spektaklu Teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora – „Umarłą klasę”. Ta bardzo osobista wypowiedź krakowskiego artysty wyreżyserował na potrzeby telewizji Andrzej Wajda. Przedstawienie miało formę collage'u obrazów o wyrazistej plastyce oraz precyzyjnej orkiestracji ruchu aktorów i dźwięku. Inspiracją dla Kantora były teksty Witkacego, Gombrowicza i Schulza.