Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
„Zawsze uciekałam od tego, co rutyniarskie, wygodne, znajome, łatwe. Sporo ten zawód kosztuje, dlatego my się wszyscy nadajemy do Tworek! Ale tak musi być, inaczej nic nie miałoby sensu. To profesja dla odważnych” – wyznaje Ewa Wiśniewska na łamach kwietniowego numeru „Magazynu Filmowego” (nr 4/2017). Aktorka obchodzi dzisiaj urodziny.
Jest absolwentką Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1963). Po studiach trafiła do stołecznego Teatru Ludowego (1964-1974), a następnie teatrów Kwadrat (1974-1977), Nowego (1977-1983) i Ateneum (od 1983). Karierę filmową rozpoczęła znacznie wcześniej. Już w 1956 roku pojawiła się w epizodycznej roli dziewczyny podającej wodę powstańcom w „Kanale” Andrzeja Wajdy. Trzy lata później, kiedy była jeszcze uczennicą warszawskiego Liceum Ogólnokształcącego im. Narcyzy Żmichowskiej, zwyciężyła w konkursie „Piękne dziewczęta na ekrany!”, zorganizowanym przez tygodnik „Film”. I szybko na ekrany kin trafiła, najpierw w epizodach i rolach drugoplanowych, m.in. w „Zezowatym szczęściu” (1960) Andrzeja Munka, „Zbrodniarzu i pannie” (1963) Janusza Nasfetera, „Prawie i pięści” (1964) Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego. Pierwszą główną rolę zagrała w „Życiu raz jeszcze” (1964) Janusza Morgensterna, rozgrywającej się w latach tużpowojennych, pełnej dramatycznych zwrotów opowieści o trójce bliskich sobie ludzi – żarliwego komunisty (Tadeusz Łomnicki), polskiego lotnika z RAF-u (Andrzej Łapicki) i młodzieżowej działaczki (Ewa Wiśniewska).
Wystąpiła w ponad osiemdziesięciu filmach i serialach telewizyjnych. Wielką popularność przyniosła jej tytułowa rola w serialu „Doktor Ewa” (1970) Henryka Kluby. W „Wielkiej miłości Balzaka” (1973) Wojciecha Solarza wcieliła się w contessę Sarę Guidoni-Visconti, w „Janosiku” (1973) Jerzego Passendorfera w Izabelę, bratanicę hrabiego, w „Lalce” (1977) Ryszarda Bera w baronową Saint-Germain, w Kurcewiczową w „Ogniem i mieczem” (2000) Jerzego Hoffmana, a w „Starej baśni” (2004) tegoż reżysera w… wiedźmę Jaruchę.
W dorobku filmowym Ewy Wiśniewskiej znajduje się wiele znakomitych – i zróżnicowanych charakterem – kreacji, które przyniosły aktorce popularność wśród widzów, uznanie krytyki oraz festiwalowych jurorów. Przede wszystkim tytułowa rola w „Cudzoziemce” (1986) Ryszarda Bera, ekranizacji znanej powieści Marii Kuncewiczowej, będącej przejmującą historią niespełnionego życia, z której wynika, że człowiek niezdolny do miłości nie potrafi zaznać szczęścia ani rozwinąć ukrytych w nim talentów. Na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Ryszarda Bera uhonorowano Nagrodą Specjalną Jury, a Ewę Wiśniewską – Brązowymi Lwami Gdańskimi. Statuetkę Orła, Nagrodę Polskiej Akademii Filmowej, przyniosła jej w 2000 roku drugoplanowa rola Kurcewiczowej w „Ogniem i mieczem” (1999), efektownej ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza, dokonanej przez Jerzego Hoffmana. Dwanaście lat później zagrała w pełnej humoru, ale i wzruszenia „Piątej porze roku” (2012) Jerzego Domaradzkiego. Za tę fantastyczną rolę otrzymała nagrodę aktorską na festiwalu w Wuhan.
Ewa Wiśniewska jest aktorką wszechstronną, ma na swym koncie trofea za kreacje filmowe, m.in. Złotą Kaczkę (1987), teatralne, m.in. Feliksa Warszawskiego (2004), i radiowe, m.in. Wielki Splendor (2016). Za wybitne zasługi dla kultury polskiej oraz osiągnięcia w pracy artystycznej została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017).
Wystąpiła w ponad osiemdziesięciu filmach i serialach telewizyjnych. Wielką popularność przyniosła jej tytułowa rola w serialu „Doktor Ewa” (1970) Henryka Kluby. W „Wielkiej miłości Balzaka” (1973) Wojciecha Solarza wcieliła się w contessę Sarę Guidoni-Visconti, w „Janosiku” (1973) Jerzego Passendorfera w Izabelę, bratanicę hrabiego, w „Lalce” (1977) Ryszarda Bera w baronową Saint-Germain, w Kurcewiczową w „Ogniem i mieczem” (2000) Jerzego Hoffmana, a w „Starej baśni” (2004) tegoż reżysera w… wiedźmę Jaruchę.
W dorobku filmowym Ewy Wiśniewskiej znajduje się wiele znakomitych – i zróżnicowanych charakterem – kreacji, które przyniosły aktorce popularność wśród widzów, uznanie krytyki oraz festiwalowych jurorów. Przede wszystkim tytułowa rola w „Cudzoziemce” (1986) Ryszarda Bera, ekranizacji znanej powieści Marii Kuncewiczowej, będącej przejmującą historią niespełnionego życia, z której wynika, że człowiek niezdolny do miłości nie potrafi zaznać szczęścia ani rozwinąć ukrytych w nim talentów. Na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Ryszarda Bera uhonorowano Nagrodą Specjalną Jury, a Ewę Wiśniewską – Brązowymi Lwami Gdańskimi. Statuetkę Orła, Nagrodę Polskiej Akademii Filmowej, przyniosła jej w 2000 roku drugoplanowa rola Kurcewiczowej w „Ogniem i mieczem” (1999), efektownej ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza, dokonanej przez Jerzego Hoffmana. Dwanaście lat później zagrała w pełnej humoru, ale i wzruszenia „Piątej porze roku” (2012) Jerzego Domaradzkiego. Za tę fantastyczną rolę otrzymała nagrodę aktorską na festiwalu w Wuhan.
Ewa Wiśniewska jest aktorką wszechstronną, ma na swym koncie trofea za kreacje filmowe, m.in. Złotą Kaczkę (1987), teatralne, m.in. Feliksa Warszawskiego (2004), i radiowe, m.in. Wielki Splendor (2016). Za wybitne zasługi dla kultury polskiej oraz osiągnięcia w pracy artystycznej została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017).
Jerzy Armata
Ostatnia aktualizacja: 24.04.2017
fot. WFDiF
31. TNF: Tarnowska Nagroda Filmowa Dzieciom
31. TNF: Plakaty Lecha Majewskiego
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024