Młodzi o Ukrainie: 10 projektów dokumentalnych

W ramach projektu uczestnicy przeprowadzają dokumentację, przygotują scenariusze i zwiastuny przyszłych filmów dokumentalnych. Swoje pomysły zaprezentowali na pitchingu w Warszawie wobec przedstawicieli telewizji i instytucji filmowych. Warto dodać, że to trzeci projekt Fundacji Dokument Świat – zrealizowali już „Świat od świtu do zmierzchu” i „Młodzi o młodych”. Młodych twórców wspomaga i współpracuje z Fundacją wielu znaczących dokumentalistów m.in. Jacek Bławut, Marcel Łoziński, Maciej J. Drygas, Paweł Łoziński, Mirosław Dembiński czy Wojciech Staroń.


Organizatorzy o projekcie:
„Tak jak wcześniej zwracamy się do pokolenia młodych ludzi, którzy właśnie wkraczają w swoją dorosłość, zadają sobie naturalne pytania dorastania: co jest ważne, gdzie znaleźć swoje miejsce w świecie, jakie mam perspektywy, jakie są moje marzenia. Te pytania dla młodych Ukraińców nabierają dzisiaj nowego znaczenia. Jak określić się wobec dramatycznej sytuacji w swojej ojczyźnie. Wybory, których dokonują mają wyjątkową ostrość, stawka często jest bardzo wysoka.
Chcielibyśmy, aby te problemy starali się opisać w swoich filmach. Aby ich bohaterowie zostali przedstawieni w całej złożoności sytuacji współczesnej Ukrainy. Pragniemy aby powstały głębokie, wewnętrzne, psychologiczne portrety bohaterów. Chcielibyśmy aby autorzy penetrując wszelkie aspekty ich życia dotarli do głębokiej prawdy o człowieku. Wierzymy, że każdy z tych filmów będzie ciekawy, wyjątkowy i  oryginalny.
Dołożymy wszelkich starań aby jak najwięcej z pomysłów zostało zrealizowanych, w postaci filmów prezentujących obraz współczesnej Ukrainy. W ten sposób nasi studenci zrealizują też swoje zawodowe aspiracje funkcjonowania w europejskie przestrzeni medialnej.”


"Pokój dla Niny"


Projekty dokumentalne:

"Mecze domowe", reż. Alisa Kovalenko, Stephane Siohan
"Mecze domowe” to opowieść o jednym roku z życia Aliny, 20-letniej dziewczyny z przedmieścia Kijowa. Roku, w którym przyjdzie jej doznać wielu nowych doświadczeń niełatwej dorosłości. Alina stawia opór przeciwnościom losu dzięki swojej pasji futbolowej, która pomogła jej z blokowego podwórka przedostać się do młodzieżowej reprezentacji Ukrainy. Przed osiemnastką Alina została jedną z najlepszych piłkarek w kraju. Jest jednak zmuszona wrócić do swojej rodziny, matki – alkoholiczki, która po wyjściu z więzienia urodziła dwoje nowych dzieci, młodsze rodzeństwo Aliny, ale nie umiała się o nie zatroszczyć.

"Gdzie jestem", reż. Ksenya Marchenko
Wiele dziewcząt kręciło się wokół Serhija, ale Oksana była najbardziej wytrwała. Długo walczyła o jego serce zanim je zdobyła, nawet specjalnie schudła w tym celu. Byli świeżo upieczoną młodą parą, gdy wybuchła wojna na Wschodzie Ukrainy. Serhij poszedł na front. Po paru miesiącach wrócił bez nogi. W nowej sytuacji pozostawił Oksanie wolną rękę. Ona jednak się nie poddaje, za wszelką cenę chce utrzymać ich związek.

"Kinooperator", reż. Yuriy Shylov
Walentyn jest kinooperatorem. 44 lata przepracował w jednym z najstarszych kin w centrum Kijowa. To jego ostatni rok pracy i pierwszy na emeryturze. Akcja toczy się w kabinie projekcyjnej, z której przez maleńkie okienko widać ekran i toczące się na nim wielkie wydarzenia: miłość, wojnę, politykę.

"Nadia", reż. Svetlana Grigorenko
Chwytasz mnie za rękę i czuję, że jesteś mokra, ale ciepła. Bardzo chcę, żebyś była z nami, ale tratwa z tobą pójdzie na dno. Proszę, byś poczekała na nas na brzegu – zaraz tam dopłyniemy. Lecz Ty uparcie usiłujesz raz po raz dostać się na tratwę. A tratwa cały czas tonie! Dlaczego śni mi się ten sen? Mamo! Chcę z Tobą porozmawiać. Film ten jest dla autorki bardzo osobistą próbą rozrachunku z dzieciństwem pozbawionym matki…


"Trzy siostry"

"Trzy siostry", reż. Yuliia Hontaruk
Jest to opowieść o mojej mamie i jej dwóch siostrach. Jest to film o przyjaźni i rozczarowaniach, samotności i starości, o tym, jak czas zmienia ludzi i może zmienić miłość w nienawiść, nawet do własnej siostry.

"Pokój dla Niny", reż. Hanna Maksymenko-Dovhych
Nina Branovitska – to zwykła kobieta. Emerytka. Pracuje na pół etatu jako sprzątaczka, a wcześniej była laborantką w kostnicy. Dwa lata temu, jej starszy syn zgłosił się na ochotnika na wojnę w Donbasie. Od tej pory jej życie kardynalnie się zmieniło.
Igor Branovitski był jednym z ostatnich żołnierzy broniących lotniska w Doniecku. Do końca pozostał z ciężko rannymi. Razem z nimi trafia do niewoli. Do Niny docierają przez Internet obrazy zakrwawionego syna, przesłuchiwanego przez separatystów. Po długich tygodniach niepewności nadzieja na odzyskanie żywego syna, umiera. Torturowany Igor ginie z ręki osławionego przywódcy separatystów „Motoroli”. Dopiero po dwóch miesiącach negocjacji i poszukiwań Ninie udaje się pochować syna. Odtąd prowadzi własne śledztwo w sprawie okoliczności jego śmierci.

"Powrót", reż. Vladimir Yermakov
Słowiańsk jest miastem, przez które przetoczyła się wojna. Trwała 84 dni i zakończyła się przed ponad dwoma laty. Wydawałoby się, że to wystarczająco długi okres, by zapomnieć o przebytych okropnościach, zagoić rany i powrócić do pokojowego funkcjonowania, a jednak… Ślady zniszczeń wojennych widać wciąż na placach i budynkach, ale gorsze i trudniejsze do wyleczenia są chyba te wyryte w duszach ludzkich.

"Rondel", reż. Vladyslav Kamenskyy
Przyglądamy się środowisku naukowo – artystycznemu emigracji ukraińskiej w Szwecji i zastanawiamy nad różnicami mentalnymi społeczeństw, które ludzie ci opuścili, oraz tych, w których znaleźli nowe miejsca. Co wynikło ze zderzenia słowiańskiej wylewności i spontaniczności ze skandynawskim chłodem i opanowaniem? Co pozostawili i odrzucili, a co wnieśli do nowych środowisk i kim się w nich teraz czują? Jakie są ich obecne związki z Ukrainą, czy i jak chcą i mogą wpływać na losy kraju?


"Wieża elfów"

"Wieża elfów", reż. Polina Kelm
Siergiej jest reżyserem z ogromną pasją teatralną. Wierzy, że sztuka może zmieniać świat na lepsze. Obszarem testowania tej możliwości uczynił ostatnio zamknięty zakład psychiatryczny. W ramach terapii zajęciowej pracuje z pacjentami nad wystawieniem baśniowego dramatu „Wieża elfów” napisanego przez jednego z nich.

"Patrząc w ciemność", reż. Maxym Rudenko, Sergey Volkov
Witalij to zawodowy żołnierz i saper, pułkownik armii ukraińskiej w stanie spoczynku. Dziesięć lat temu służył w kontyngencie pokojowym w Iraku, a w roku 2014 jako jeden z pierwszych został ochotnikiem na wojnie w Donbasie, gdzie utracił wzrok wskutek wybuchu pocisku. Oślepnięcie jest dla żołnierza straszne i poniżające, bowiem stał się całkowicie bezradny, a co gorsza – zupełnie niepotrzebny nikomu. Witalij czuje, że jego życie się skończyło.
Sprawa wygląda zupełnie inaczej w odczuciu drugiego naszego bohatera – Denisa, który jest niewidomy od dziecka. Być może dlatego doskonale zdołał opanować sztukę funkcjonowania w społeczeństwie pomimo swojej niepełnosprawności. Ukończył studia, pracuje i dobrze zarabia, bez ograniczeń korzysta z nowinek technologicznych i stara się żyć pełnią życia.
Niedawno poznał Witalija i postanowił mu pomóc. Cierpliwie i z oddaniem wprowadza go w świat niewidomych. Krok po kroku uczy go życia na nowo, prowadzi przez ciemność, adaptuje do niej. Życie w ciemności zaczyna mieć cel i sens.

Projekt współfinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej, Narodowe Centrum Kultury i Instytut Adama Mickiewicza.