Kamera Akcja! czyli cały czas rozmawiamy

W przypadku  (wciąż) młodego festiwalu Kamera Akcja! jest zupełnie inaczej. Jego twórcy (w szczególności Przemek Glajzner, Gosia Gontarska i Malwina Czajka) postawili na rozmowy, panele, warsztaty dziennikarskie i krytyczne. Do tego stopnia nawet, że odnosi się wrażenie, że właśnie te dyskusje są najważniejszym punktem programu, mimo starannie zaplanowanych konkursów filmów długo- i krótkometrażowych. Odkąd przyjeżdżam na Kamera Akcja!, a przyjeżdżam od kilku lat regularnie, ze zdumieniem widzę, że na tych dyskusjach, poruszających tematy wręcz hermetyczne, sala jest pełna. Widownię szczelnie wypełniają głównie młodzi ludzie, kinofile, chciwie łowiący każde słowo z rozmowy, wyluzowani, krytyczni, mający czas.

Mocną stroną festiwalu Kamera Akcja! jest jego wyrazista formuła programowa. Wydaje się, że festiwale adresowane do konkretnej grupy adresatów zyskują przewagę, gromadząc wokół siebie praktyków i adeptów danej specjalizacji.  Ma to same zalety: buduje rangę imprezy, umacnia więzi środowiskowe i – w tym konkretnym wypadku – określa tematy, jakimi filmopiśmiennicy powinni się zajmować. Rozmawiając na panelach, z kolegami, z widownią szybko orientujemy się, jakich tematów jest wciąż niedosyt.
 

Michał Pabiś-Orzeszyna, Stanisław Liguziński, Michał Oleszczyk, Kuba Mikurda, fot. Gosia Sujecka

Miałam okazję w tym roku uczestniczyć w  takich rozmowach. Panel o wideoesejach (relacja z niego ukaże się już wkrótce) odbywał się w festiwalowym kinie Wytwórnia 3d, a brali w nim udział Michał Pabiś-Orzeszyna, Stanisław Liguziński, Michał Oleszczyk i Kuba Mikurda. Bite półtorej godziny uczestnicy rozmawiali nie tylko o najnowszych trendach w wideoesejach, ich dostępności, perspektywach dla polskiego rynku filmowego, ale o naturze tego specyficznego gatunku audiowizualnego, o jego kontekście filozoficznym, estetycznym, prawnym. Tego typu dyskusje do tej pory odbywały się raczej w salach uniwersyteckich, niż na otwartej imprezie filmowej.

Na dyskusję „Hollyłódź – mit czy rzeczywistość” (którą miałam okazję moderować) do Kina Szkoły Filmowej w Łodzi przyszła już inna widownia. Studenci Szkoły, animatorzy i menedżerowie kultury, wytrwali festiwalowicze kilku pokoleń spotkali się  z tymi, którzy dzisiaj tworzą kulturę filmowej Łodzi. W dyskusji wzięli udział Rafał Syska, dyrektor Narodowego Centrum Kultury Filmowej, nowa dyrektorka Transatlantyku Joanna Łapińska, filmoznawczyni z Uniwersytetu Łódzkiego Ewa Ciszewska oraz Anna Michalska z Muzeum Kinematografii w Łodzi. Że temat filmowej Łodzi wzbudza emocje, wiadomo od dawna – najlepszy dowód, że dyskusję postanowiła transmitować w streamingu łódzka Gazeta Wyborcza. Tak śmiałe inwestycje, jak NCKF czy przeniesienie Transatlantyku prowokuje dyskusje. I tym razem nie zabrakło głosów krytycznych, mimo to bez wątpienia była to rozmowa wyłącznie merytoryczna, wolna od wycieczek osobistych i niepotrzebnych resentymentów.

Dyskusja o Łodzi filmowej, fot. Paulina Adaszek

W ciągu zaledwie trzech  dni odbyło się kilka takich spotkań i rozmów, z których każde cieszyło się zainteresowaniem. Michał Walkiewicz, Ludwika Mastalerz, Kamil Jędrasiak, Marcin Nowak rozmawiali  o związkach filmu z grą. Prof. Tadeusz Szczepański oraz dyrektorka Muzeum Kinematografii, Marzena Bomanowska wspominali Marię Kornatowską przy okazji promocji książki „Sejsmograf duszy”. Sala pękała w szwach podczas prowadzonej przez Jagodę Murczyńską dyskusji „Diabeł tkwi w szczegółach. Jak pisać o kostiumach filmowych?”. Warsztaty radiowe prowadziła Magda Miśka Jackowska z RMF Classic. Natasza Korczarowska-Różycka przedstawiała sztukę analizy filmowej na podstawie twórczości Wojciecha Jerzego Hasa. Łukasz i Natalia Grzegorzkowie zapreznetowali case-study swojego filmu "Kamper", a Piotr Dumała i Bożena Krakówka spotkali się z widzami po projekcji "Ederly". Łukasz Maciejewski „przepytywał” Martę Nieradkiewicz. Tomasz Raczek, Jan Topolski i Agnieszka Wasiak dyskutowali o programowaniu festiwali, roli selekcjonera-krytyka w tym procesie.

Nad wideoesejem pracują Stanisław Liguziński, Kaja Klimek, Kuba Mikurda, Błażej Hrapkowicz, fot. Paweł Mańka

Bardzo ciekawym eksperymentem „krytycznym” były warsztaty wideo-recenzji na podstawie filmu „Baby Bump” w reżyserii Kuby Czekaja, prowadzone przez Stanisława Liguzińskiego i Kubę Mikurdę. Warto dodać, że twórcy filmu wyrazili zgodę na ingerencję w ich dzieło, co stanowi przykład dobrej praktyki i otwartości na tę nową formę filmowej dyskusji – jak mówi Michał Oleszczyk, formę przyszłości.

  Jeśli Kamera Akcja! z tych rozmów i paneli uczyni trwały znak firmowy, mocną markę, to będzie mieć realną szansę na odbudowanie tradycji DKF-owskich tradycji dyskutowania i słuchania - w przeciwieństwie do modnej obecnie tzw. nawalanki. 

7. Festiwal Kamera Akcja! trwał od 6 do 9 października 2016 roku.