Polsat: Nie szukamy projektów wyłącznie dla milionowej widowni

Marcin Zawiśliński: Kiedy tak naprawdę wystartowała Cyfrowa Strefa Twórców?

Agnieszka Odorowicz: 11 maja tego roku. Na specjalnie w tym celu zwołanej konferencji prasowej poinformowaliśmy o uruchomieniu naszego projektu oraz niezależnie od niego o porozumieniu z Polskim Instytutem Sztuki Filmowej. Dzięki temu oprócz produkcji będziemy mogli wspierać projekty będące na etapie developmentu.

AO: Wpłynęło ponad 250. Oceniliśmy 240 z nich.

Agnieszka Odorowicz, członek zarządu Cyfrowego Polsatu. Fot. Borys Skrzyński/SFP.

Ile z nich już znajduje się w fazie realizacji?

AO: Prowadzimy obecnie cztery projekty, a wkrótce będziemy informować o naszym zaangażowaniu w kolejne produkcje. W realizacji jest już serial animowany oparty na komiksie „Wilq Superbohater”. Przymierzamy się również do kameralnej komedii romantycznej, która na razie jest na etapie developmentu. Obecnie trwają prace nad finalną wersją scenariusza. Niedługo rozpoczniemy castingi i wybierzemy miejsca, w których powstanie ten film. Jesteśmy też koproducentami nowej fabuły w reżyserii Łukasza Palkowskiego pod roboczym tytułem „Double Ironman”. Prowadzimy również zaawansowane rozmowy na temat biograficznego filmu o Ani Przybylskiej. Jego głównym producentem będzie WFDiF, a za kamerą stanie Radosław Piwowarski. Inicjatorem tego przedsięwzięcia jest prezydent Gdyni Wojciech Szczurek. To on dwa lata temu przekonywał, że  trzeba zrobić film o Ani. Trwają prace nad scenariuszem. Późną jesienią zaczniemy szukać odtwórczyni głównej roli.
  
Zgłaszane projekty ocenia specjalnie w tym celu powołana komisja. Na jakich zasadach ona działa?

Te cztery projekty, które już zaakceptowaliście, realizują uznani twórcy filmowi. W swoich założeniach Cyfrowa Strefa Twórców jest również otwarta na debiutantów. Nie są to tylko pięknie brzmiące deklaracje?

 
Na liście projektów, jakie trafiają do Cyfrowej Strefy Twórców, nie ma filmów dokumentalnych. Dlaczego?

Z jednej strony nastawiacie się, co zrozumiałe, na produkcje komercyjne, z drugiej zaś zachęcacie do współpracy reprezentantów kina autorskiego. Czy to się wzajemnie nie wyklucza i da się w ogóle zrealizować?

AO: A kto powiedział, że dobrego filmu autorskiego nie może obejrzeć 300 tys. widzów? Wszystko zależy od modelu biznesowego, jaki stworzymy pod konkretną produkcję. Nie szukamy projektów wyłącznie dla milionowej widowni. Przede wszystkim chcemy realizować tzw. kino środka, czyli takie filmy, jak choćby „Moje córki krowy”.

Jednym z celów Grupy Polsat jest również produkcja ambitnych seriali telewizyjnych. W tym obszarze chcecie konkurować z takimi stacjami jak HBO czy Canal+ w Polsce?

AO: Grupa Polsat prowadzi bardzo szeroką działalność biznesową, systematycznie realizujemy własną strategię produkcji treści dla wielu kanałów dystrybucji. Twórcy składają różne propozycje serialowe. W uproszczeniu można je podzielić na dwie grupy. Jedną stanowią typowe propozycje seriali ramówkowych, czyli takich, które są propozycją w głównej mierze dla otwartych kanałów telewizyjnych. Druga, ze względu na swoją zawartość (na przykład sceny drastyczne, seksu), nie nadaje się do emisji na antenie otwartej przed 22.30. Spośród tych z drugiej grupy na razie nie znaleźliśmy takiej propozycji, która spełniałaby wszystkie nasze oczekiwania.
 

A więc to nieprawda, że szukacie tylko produkcji łatwych, śmiesznych i mało skomplikowanych?

AO: Nie. I stąd nasza prezentacja na festiwalu w Gdyni. Chcemy, aby producenci i twórcy wiedzieli jakie projekty wybraliśmy i dlaczego. I że są to bardzo różne gatunki, niekoniecznie dotąd kojarzone z typową komercją.