PORTAL
start
Aktualności
Filmy polskie
Box office
Baza wiedzy
Książki filmowe
Dokument
Scenarzyści
Po godzinach
Blogi
Konkursy
SFP
start
Wydarzenia
Komunikaty
Pożegnania
Zostań członkiem SFP
Informacje
Dla członków SFP
Kontakt
ZAPA
www.zapa.org.pl
Komunikaty
Informacje
Zapisy do ZAPA
Kontakt
KINO KULTURA
www.kinokultura.pl
Aktualności
Informacje
Repertuar
Kontakt
STUDIO MUNKA
www.studiomunka.pl
Aktualności
Informacje
Zgłoś projekt
Kontakt
AKTORZY POLSCY
www.aktorzypolscy.pl
Aktualności
Informacje
Szukaj
Kontakt
FILMOWCY POLSCY
www.filmowcypolscy.pl
Aktualnosci
Informacje
Szukaj
Kontakt
MAGAZYN FILMOWY
start
O magazynie
Kontakt
STARA ŁAŹNIA
www.restauracjalaznia.pl
Aktualności
Informacje
Rezerwacja
Kontakt
PKMW
start
Aktualności
Filmy
O programie
Kontakt
Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
MENU
WYDARZENIA
  20.03.2015
O Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach, które dużo miejsca w swej działalności poświęca scenografii filmowej, na łamach nowego numeru „Magazynu Filmowego” (nr 4/2015), pisze Anita Skwara. Oto fragment artykułu, który w całości będzie można przeczytać już 10 kwietnia.
„Nowe Muzea” rozwijają się dzisiaj jako przestrzeń emocji i doznań bezpośrednich. Jakby coraz bardziej dochodziła do głosu prorocza, wygłoszona w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku  maksyma słynnej Diany Vreeland z Costume Institute przy Metropolitan Museum of Art: „Ja nie chcę być edukowana, chcę całkowicie zanurzyć się w pięknie”.

To ona właśnie, podejmując w 1973 roku pracę jako specjalny konsultant w nowojorskim Costume Institute, oczyściła go z antykwarycznego nalotu i wykreowała eksponowanie stroju jako entuzjastycznie przez publiczność przyjmowany spektakl w przestrzeniach galerii.

Instytucja, której poświęcona jest ta wypowiedź ma genotyp dość podobny. Skalą ambicji i zamierzeń lokuje się zaś z całą pewnością w obszarze owego „nowego muzealnictwa”. Centrum Scenografii Polskiej w Katowicach powstało w październiku 1985 roku. Pierwotnie jako Dział Plastyki Teatralnej przy Muzeum Śląskim. Szybko okazało się, że instytucja o takim profilu została entuzjastycznie przyjęta przez środowisko – kolekcja zaczęła wzbogacać się o nowe, cenne eksponaty. Jaki jest dotychczasowy dorobek CSP? To kolekcja ponad 10 000 autorskich projektów scenograficznych, rysunków, lalek, makiet, kostiumów, obrazów. Sto kilkadziesiąt wystaw zbiorowych, edukacyjnych, monograficznych – w tym najwybitniejszych postaci polskiej scenografii i teatru autorskiego (Lidii i Jerzego Skarżyńskich, Otto Axera, Józefa Szajny, Tadeusza Kantora, Andrzeja Stopki, Andrzeja Kreutza Majewskiego, Jerzego Gurawskiego). To przede wszystkim – konsekwentne przekraczanie granic klasycznie pojmowanej scenografii, tradycyjnie uprawianego muzealnictwa i stylu ekspozycji gablotowej.   

O Centrum w 2005 roku tak pisał Jerzy Moskal, scenograf, pierwszy dyrektor i inicjator powstania tej instytucji: „Jesteśmy instytucją nietypową - rozpiętą pomiędzy muzeum, a teatrem. Duchem nie w sali muzealnej, lecz na scenie, którą zamieniamy w widownię”. Znamienny jest sam wybór nazwy. O ile kategoria muzeum, w jego tradycyjnym ujęciu, wydaje się przyszpilać nas do czasu przeszłego i ekspozycyjnej gabloty, to  „centrum” buduje inne nastawienie. Przywołane zostają – aktualność, dynamika, dzianie się, bycie w środku, intensywność i żywiołowość obecności. Centrum to – czas teraźniejszy.

Chwalebna „nietypowość” instytucji w sposób szczególny objawia się nowym, fascynującym kształtem działalności i poszerzeniem programu CSP za jego obecnej dyrekcji. Namysłowi nad istotą i hołubieniu dziedzictwa scenografii w tradycyjnym, scenicznym rozumieniu towarzyszy otwarta na dzień dzisiejszy i wychylona w przyszłość strategia pojmowania scenografii jako fenomenu bez granic…

Wybitny fotografik Oliviero Toscani, autor bulwersujących ongiś kampanii reklamowych firmy Benetton twierdził, że to rzeczywistość sama w sobie jest potencjalnym widowiskiem reklamowym. Biorąc pod uwagę kulturowe realia – zwrot w stronę „społeczeństwa spektaklu”, nieciągłość, rozproszenie i wszechobecność wizualnych narracji, scenografia jako gest porządkowania wizualnej materii wydaje się być w „kulturze ekranów” działaniem wszechobecnym. Ten tryb myślenia patronuje imprezie powołanej przez CSP w 2012 roku jako Festiwal Nowej Scenografii.

W materiałach promocyjnych organizatorzy piszą: „Interesuje nas nie tylko tzw. plastyka teatralna, ale również scenografia filmowa, telewizyjna, koncertowa, reklamowa, struktura oraz kształt i relacje w przestrzeniach performatywnych”. Podczas dotychczasowych 2 edycji obok rozbudowanego programu teatralnego wytyczona została ścieżka filmu i praktyk audiowizualnych. Grono uznanych i znanych ze swych dokonań w obszarze scenografii, kostiumografii i charakteryzacji filmowej artystów gościło w Katowicach w ramach organizowanej przez CSP imprezy. Ewa Braun, Jagna Janicka, Magdalena Maciejewska, Katarzyna Sobańska i Marcel Sławiński, Dorota Roqueplo, Ewa Drobiec, Joanna Macha, Małgorzata Zacharska, Jeremi Brodnicki – brali udział w spotkaniach z publicznością, prowadzili warsztaty, master classes. Żywiołowy udział publiczności i entuzjazm branży wobec tej inicjatywy poświadczają trafność decyzji powołania tej imprezy.  

Anita Skwara
Magazyn Filmowy
Ostatnia aktualizacja:  20.03.2015
Zobacz również
fot. Bartek Barczyk
[wideo] Podróż staje się częścią życia
[wideo] "Ostatni klaps" w kinach od kwietnia
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024
Scroll