Lenistwo przekute w punktualność

Ależ skąd, nic podobnego. Byłem tępym nieukiem i dlatego wybrałem szkołę aktorską. Tam nie trzeba było uczyć się ani, łaciny, ani fizyki, ani chemii. Lenistwo moje wzięło górę. Pamiętam taką sytuację: Eugeniusz Fulde, rektor Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Krakowie, był naszym wykładowcą i uczył nas charakteryzacji. Otrzymaliśmy zadanie, aby każdy ucharakteryzował się na jakiś temat literacki. Nieżyjący już Bogusz Bilewski, ucharakteryzował się na Chińczyka i przemawiał wierszem „Mój chiński brat”. Był to najdłuższy wiersz, jakiego on w życiu nauczył się na pamięć. Ja z tego swojego lenistwa zrobiłem tak: prawa strona twarzy była pomalowana na biało, trupio blada, a lewa strona twarzy kwitnąca, z rumieńcem i czerwonymi ustami. Powiedziałem: - Szanuj zdrowie należycie, bo jak umrzesz stracisz życie. - Po tym wystąpieniu Flude powiedział do mnie: - Wynoś się!.

Ale jednak został Pan aktorem, a Pana bogaty dorobek nie świadczy o próżniactwie. Do dziś pracuje Pan na planie „M jak Miłość”. Czego Pan nie lubi w swojej pracy?

Braku punktualności. Tego nauczyła mnie szkoła aktorska i zawód aktora. Jeśli jestem umówiony na 8.15, to przychodzę na 8.10, a nie 8.17. Do dziś jestem znany z tego, że kiedy przysyłają po mnie taksówkę, kierowca musi być punktualny.

Publiczność Prowincjonaliów zobaczyła m.in. „Metę”. Ten film jest jedynym, gdzie gra Pan pierwszoplanową rolę, ale także jednym z mniej znanych widzom. Dlaczego tak się stało?

„Meta” powstała w złym okresie. Początkowo film przetrzymała cenzura, a później czasy się zmieniły. Dobry moment przeszedł gdzieś obok i film się zdezaktualizował.

Za to seriale z Pana udziałem zna i ogląda do dziś wiele pokoleń Polaków. Jak popularność z lat tych pierwszych seriali wpłynęła wtedy na Pana codzienne życie?

Opowiem historię, która spotkała mnie wtedy w życiu po emisji „Czterech pancernych…”. Wracałem z moją żoną i paroletnią córką z Zakopanego do Wrocławia. Przy zjeździe z mostu Dębnickiego w Krakowie zatrzymała nas milicja. Podchodzi milicjant, patrzy na mnie i mówi: „No i co? Pyrkosz, Pyrkosz i nie jedziesz!”, a chodziło mu o to, że jechałem złym pasem.

Mandatu nie wystawił.

Ależ skąd.

Znaną kwestię z „Czerech pancernych…” wypowiada Franciszek Pieczka, a to on właśnie wcielił się w rolę Jańcia Wodnika, który stał się pierwowzorem statuetki – nagrody Prowincjonaliów. W ten sposób po latach odtwórca roli Gustlika rekompensuje Panu ten żart na planie. Wtedy Pan mu się nie zrewanżował…

Tę kwestię wymyśliły dzieci Konrada Nałęckiego, reżysera serialu. Kupiłem im za to po czekoladzie. Ja miałem odpowiedzieć „Nie jadę, bo mi pieczka zgasła”, ale to już nie przeszło.

I w pewnym sensie odbył Pan wojsko, na planie filmowym, wcielając się w postać członka załogi Rudego 102.

Tak. To prawda.