Marta Mészáros urodziła się 19 września 1934 roku w Kispest (obecnie dzielnica Budapesztu). Pierwszym zrealizowanym filmem była "Dziewczyna" (1968). W 1975 roku wyreżyserowała z kolei film "Adopcja", który nagrodzono Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie. Rok później powstał kolejny wysoko oceniony film - "Dziewięć miesięcy", który również pokazano na Berlinale, a także w Cannes, gdzie obraz zdobył nagrodę krytyków FIPRESCI. W 1978 r. film Mészáros "Jak to w domu" nagrodzono z kolei Srebrną Muszlą na festiwalu w San Sebastian.
Ważne miejsce w dorobku reżyserki - która urodziła się na Węgrzech, ale w okresie dzieciństwa żyła z rodzicami w Kirgistanie - zajmują filmy zawierające wątki zaczerpnięte z jej własnej biografii: "Dziennik dla moich dzieci" (1984), "Dziennik dla moich ukochanych" (1987), "Dziennik dla mojego ojca i matki" (1990) oraz "Mała Vilma. Ostatni dziennik" (2000). "Dziennik dla moich dzieci" zdobył Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Cannes, zaś "Dziennik dla moich ukochanych" - Srebrnego Niedźwiedzia w Berlinie. Do znanych tytułów w filmowym dorobku Marty Mészáros należą również "Embrion" (1994), "Siódmy pokój" (1996, uhonorowany na festiwalu w Wenecji wyróżnieniem Katolickiego Bira Filmowego OCIC) i "Niepochowany" (2004).
Mészáros była żoną węgierskiego reżysera Miklosa Jancso. Później przez wiele lat była związana z Janem Nowickim, który zagrał w wielu jej filmach (m.in. w "Dziewięciu miesiącach", filmowych "Dziennikach" i "Niepochowanym"). U Mészáros występowali także inni polscy artyści, m.in. Anna Polony, Jan Frycz, Łukasz Nowicki.
W 2007 r. Mészáros otrzymała na festiwalu w Berlinie Złotą Kamerę za filmowe osiągnięcia twórcze. Oprócz fabuł, artystka ma w dorobku filmy dokumentalne, jest również reżyserką teatralną. Realizowała spektakle m.in. w Teatrze Bagatela w Krakowie (2002, "Tramwaj zwany pożądaniem"Tennessee Williamsa) i warszawskim Mazowieckim Teatrze Muzycznym Operetka ("Księżniczka Czardasza" Emmericha Kalmana, 2006).