Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Poza premierowym "Abu Haraz" pokazane zostaną starsze filmy uznanego dokumentalisty.
Kadr z filmu "Abu Haraz", fot. FixaFilm.
29 listopada 2013 roku na ekrany polskich kin wejdzie "Abu Haraz", najnowszy film Macieja J. Drygasa, znanego i cenionego polskiego dokumentalisty. Światowa premiera dokumentu odbyła się na 10. PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL w maju 2013 roku, gdzie obraz startował w konkursie głównym o Nagrodę Millennium. Premierze kinowej Abu Haraz towarzyszy retrospektywa filmów Macieja J. Drygasa, w której ramach w wybranych kinach w Polsce pokazane zostaną: "Usłyszcie mój krzyk" (1991), "Stan nieważkości" (1994), "Głos nadziei" (2002), "Jeden dzień w PRL" (2005) oraz "Cudze listy" (2010).
Kadr z filmu "Abu Haraz", fot. FixaFilm.
W ramach retrospektywy zaprezentowane zostaną również dwa radiowe słuchowiska dokumentalne Macieja J. Drygasa: "Testament" (1992), nagrodzony Prix Italia – radiowym odpowiednikiem Oscara oraz "Moja góra" (2001).
Pokazy filmów i emisje radiowych słuchowisk dokumentalnych w ramach retrospektywy odbędą się m.in. w kinach: Iluzjon w Warszawie (3-9 grudnia 2013), Nowe Horyzonty we Wrocławiu (1-5 grudnia 2013).
Pokazy filmów i emisje radiowych słuchowisk dokumentalnych w ramach retrospektywy odbędą się m.in. w kinach: Iluzjon w Warszawie (3-9 grudnia 2013), Nowe Horyzonty we Wrocławiu (1-5 grudnia 2013).
Maciej Drygas – ur. w 1956 roku w Łodzi. Reżyser, scenarzysta, producent, profesor w łódzkiej PWSTTViT. Twórca filmów dokumentalnych, które odniosły sukces w Europie, słuchowisk radiowych i oper. Należy do grupy reżyserów-odnowicieli polskiego kina dokumentalnego. Laureat wielu nagród, w tym polskich i zagranicznych, przyznanych zarówno za poszczególne filmy oraz słuchowiska, jak i za całokształt twórczości.
Kadr z filmu "Abu Haraz", fot. FixaFilm.
W 1981 roku ukończył Wydział Reżyserii w moskiewskiej szkole filmowej WGiK. Był asystentem Krzysztofa Kieślowskiego przy filmie "Przypadek" oraz Krzysztofa Zanussiego przy filmach "Constans" i "Z dalekiego kraju". Zadebiutował w 1983 roku godzinnym filmem fabularnym "Psychoterapia". Jego pierwszym filmem dokumentalnym był "Usłyszcie mój krzyk" (1991), przedstawiający historię samospalenia Ryszarda Siwca na Stadionie X-lecia. Nakręcony trzy lata później "Stan nieważkości" (1994), opowiadający o radzieckich kosmonautach i cenie, jaką zapłacili za uczestnictwo w programie kosmicznym. Powstały w 2002 roku "Głos nadziei" przedstawiał historię radia Wolna Europa oczami jego nielegalnych słuchaczy oraz tych, których zadanie polegało na zagłuszaniu tej stacji. W "Jednym dniu w PRL" (2005) sportretował życie Polaków ery gomułkowskiej, przytaczając ich listy, fragmenty pamiętników, doniesienia milicji, raporty produkcyjne oraz inne źródła pisane. W 2008 roku zrealizował 20-minutowy, impresyjny film dokumentalny Usłysz nas wszystkich o polskich wykopaliskach w Sudanie. W "Cudzych listach" (2010) powrócił do tematyki PRL-u, przytaczając korespondencję zwykłych obywateli, zatrzymaną przez Służby Bezpieczeństwa. Zrealizowany w 2013 roku "Abu Haraz" to powrót do tematyki sudańskiej – portret małej pustynnej społeczności, która siłą zostaje wysiedlona z wioski z powodu budowy wielkiej zapory wodnej. W 2013 roku na scenie Teatru Wielkiego Opery Narodowej odbyła się również premiera libretta operowego Macieja J. Drygasa "Qudsja Zaher" wyreżyserowanego przez Eimuntasa Nekrošiusa, łączącego wątki dokumentalne i epickie, odwołującego się do autentycznych wydarzeń – losów emigrantów, którzy wyruszają na łodziach z całym skromnym dobytkiem w poszukiwaniu lepszego jutra.
Maciej J. Drygas jest również autorem scenariuszy filmów fabularnych ("Surowy klimat" 1985, "Pora na miłość" 1986, "Grecka wyspa" 1988, "Dzieci z Hotelu Ameryka" 1990), a także reżyserem dokumentalnych słuchowisk radiowych, takich jak "Testament" (1992), "Być w kosmosie" (1995), czy "Moja góra" (2001). Dokumenty radiowe Macieja J. Drygasa emitowano w BBC, w publicznych stacjach radiowych Niemiec, Skandynawii i krajów Beneluksu, a filmy pokazywano w stacjach telewizyjnych w Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Japonii. Uczy realizacji filmu dokumentalnego w łódzkiej PWSFTviT w Łodzi i dokumentu radiowego w Szkole Reportażu Collegium Civitas w Warszawie.
Twórczość filmowa Macieja J. Drygasa wymyka się jednoznacznym definicjom i klasyfikacjom. Trudno w niej o łatwe i bezdyskusyjne wykładnie, jaskrawe efekty, metaforyczne podsumowania, bo jego filmy portretują wieloznaczne sytuacje, ze szczególnym naciskiem na system komunistyczny, w których zwykli ludzie, pragnący normalnie żyć, uwikłani zostają w destrukcyjny system polityczno-społeczny.
Maciej J. Drygas słynie z zamiłowania do perfekcji. Należy do najbardziej precyzyjnych twórców współczesnego filmu dokumentalnego. Jest mistrzem syntezy – w godzinnej formie filmowej potrafi pokazać chronologię portretowanych zjawisk, a jednocześnie nakreślić portret psychologiczny i emocjonalny jednostek i grup społecznych. Porównuje swoją pracę do archeologa. Gruntownie przygotowuje się do nakręcenia filmów, czasami po kilka lat, wykonując ogromną pracę dokumentacyjną w archiwach państwowych i prywatnych. Często wykorzystuje ujęcia z kronik filmowych, amatorskich filmów i różnorodnych materiałów archiwalnych, w tym np. operacyjnych organów ścigania. Potrafi stworzyć z nich subtelną narrację filmową, do której – z racji swoich doświadczeń wyniesionych z realizacji słuchowisk radiowych – dodaje stworzone w studiu „odgłosy naturalne”, w tym np. odgłosy organów własnego ciała. Często używa również głosu amatorów, którzy w jego filmach z naturalnym wyczuciem czytają fragmenty listów i dokumentów z epoki.
Kadr z filmu "Abu Haraz", fot. FixaFilm.
W 1981 roku ukończył Wydział Reżyserii w moskiewskiej szkole filmowej WGiK. Był asystentem Krzysztofa Kieślowskiego przy filmie "Przypadek" oraz Krzysztofa Zanussiego przy filmach "Constans" i "Z dalekiego kraju". Zadebiutował w 1983 roku godzinnym filmem fabularnym "Psychoterapia". Jego pierwszym filmem dokumentalnym był "Usłyszcie mój krzyk" (1991), przedstawiający historię samospalenia Ryszarda Siwca na Stadionie X-lecia. Nakręcony trzy lata później "Stan nieważkości" (1994), opowiadający o radzieckich kosmonautach i cenie, jaką zapłacili za uczestnictwo w programie kosmicznym. Powstały w 2002 roku "Głos nadziei" przedstawiał historię radia Wolna Europa oczami jego nielegalnych słuchaczy oraz tych, których zadanie polegało na zagłuszaniu tej stacji. W "Jednym dniu w PRL" (2005) sportretował życie Polaków ery gomułkowskiej, przytaczając ich listy, fragmenty pamiętników, doniesienia milicji, raporty produkcyjne oraz inne źródła pisane. W 2008 roku zrealizował 20-minutowy, impresyjny film dokumentalny Usłysz nas wszystkich o polskich wykopaliskach w Sudanie. W "Cudzych listach" (2010) powrócił do tematyki PRL-u, przytaczając korespondencję zwykłych obywateli, zatrzymaną przez Służby Bezpieczeństwa. Zrealizowany w 2013 roku "Abu Haraz" to powrót do tematyki sudańskiej – portret małej pustynnej społeczności, która siłą zostaje wysiedlona z wioski z powodu budowy wielkiej zapory wodnej. W 2013 roku na scenie Teatru Wielkiego Opery Narodowej odbyła się również premiera libretta operowego Macieja J. Drygasa "Qudsja Zaher" wyreżyserowanego przez Eimuntasa Nekrošiusa, łączącego wątki dokumentalne i epickie, odwołującego się do autentycznych wydarzeń – losów emigrantów, którzy wyruszają na łodziach z całym skromnym dobytkiem w poszukiwaniu lepszego jutra.
Maciej J. Drygas jest również autorem scenariuszy filmów fabularnych ("Surowy klimat" 1985, "Pora na miłość" 1986, "Grecka wyspa" 1988, "Dzieci z Hotelu Ameryka" 1990), a także reżyserem dokumentalnych słuchowisk radiowych, takich jak "Testament" (1992), "Być w kosmosie" (1995), czy "Moja góra" (2001). Dokumenty radiowe Macieja J. Drygasa emitowano w BBC, w publicznych stacjach radiowych Niemiec, Skandynawii i krajów Beneluksu, a filmy pokazywano w stacjach telewizyjnych w Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Japonii. Uczy realizacji filmu dokumentalnego w łódzkiej PWSFTviT w Łodzi i dokumentu radiowego w Szkole Reportażu Collegium Civitas w Warszawie.
Twórczość filmowa Macieja J. Drygasa wymyka się jednoznacznym definicjom i klasyfikacjom. Trudno w niej o łatwe i bezdyskusyjne wykładnie, jaskrawe efekty, metaforyczne podsumowania, bo jego filmy portretują wieloznaczne sytuacje, ze szczególnym naciskiem na system komunistyczny, w których zwykli ludzie, pragnący normalnie żyć, uwikłani zostają w destrukcyjny system polityczno-społeczny.
Maciej J. Drygas słynie z zamiłowania do perfekcji. Należy do najbardziej precyzyjnych twórców współczesnego filmu dokumentalnego. Jest mistrzem syntezy – w godzinnej formie filmowej potrafi pokazać chronologię portretowanych zjawisk, a jednocześnie nakreślić portret psychologiczny i emocjonalny jednostek i grup społecznych. Porównuje swoją pracę do archeologa. Gruntownie przygotowuje się do nakręcenia filmów, czasami po kilka lat, wykonując ogromną pracę dokumentacyjną w archiwach państwowych i prywatnych. Często wykorzystuje ujęcia z kronik filmowych, amatorskich filmów i różnorodnych materiałów archiwalnych, w tym np. operacyjnych organów ścigania. Potrafi stworzyć z nich subtelną narrację filmową, do której – z racji swoich doświadczeń wyniesionych z realizacji słuchowisk radiowych – dodaje stworzone w studiu „odgłosy naturalne”, w tym np. odgłosy organów własnego ciała. Często używa również głosu amatorów, którzy w jego filmach z naturalnym wyczuciem czytają fragmenty listów i dokumentów z epoki.
PZ
Against Gravity
Ostatnia aktualizacja: 19.11.2013
Nagrody "Perspektywa 2013" - galeria zdjęć
Trójka laureatów Nagrody "Perspektywy"
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024