Złote Pantery dla „Miłości"

Idąc krok w krok z kalendarzem rozdania hollywoodzkich Złotych Globów, Akademia Lumieres, złożona z zajmujących się filmem korespondentów prasy zagranicznej w Paryżu, w ubiegły weekend ogłosiła swe nagrody.

Stało się to podczas ceremonii, która zgromadziła artystów i osobistości kierujące francuskim życiem kulturalnym (wśród nich minister odpowiedzialny za Frankofonię, czyli wspólnotę państw francuskojęzycznych i szef Komitetu Kinematografii) oraz grono  artystów nominowanych do cieszących się coraz większym prestiżem wyróżnień.

Zwycięzcą tegorocznego rozdania Nagród Lumieres została "Miłość" Michaela Hanekego, który otrzymał Panterę dla najlepszego filmu, a występujący w nim aktorzy, Emmanuelle Riva i Jean-Louis Trintignant, zostali uznani za aktorów roku. Dwa dni wcześniej "Miłość" została uhonorowana Złotym Globem dla najlepszego filmu zagranicznego, a więc po Złotej Palmie w Cannes brakuje filmowi Hanekego jedynie Cesara dla najlepszego filmu oraz Oscara, do którego została nominowana aż w pięciu kategoriach, w tym dla najlepszej aktorki. Film jest szczególnie trudną i bezkompromisową opowieścią o starości i odchodzeniu, opiera się na wyjątkowych kreacjach aktorskich, bez praktycznie żadnych efektów reżyserskich czy scenograficznych. Moment przyznania Pantery dla 85-letniej  Emmanuelle Riva, która stała się znana na świecie dzięki filmowi Alaina Resnais „Hiroszima moja miłość” (1959) byl szczególnie wzruszający. Po kilkudziesięciu latach kariery poświęconej przede wszystkim wielkim autorom teatralnym i filmom autorskim (zagrała także epizodyczną rolę w „Niebieskim” Kieślowskiego), spotykające ją zaszczyty wydają się ukoronowaniem dedykowanego sztuce życia. - Każda rola to owoc współpracy wszystkich, którzy jednoczą  swe siły, aby film powstał - powiedziała wielka i bardzo skromna dama francuskiego kina.

Emmanuelle Riva. Fot. Akademia Lumieres

Honorując wielkie damy kinematografii francuskiej i światowej, Akademia Lumieres złożyła również hołd Claudii Cardinale, rywalizującej w swoim czasie uroda z Brigitte Bardot, górującej jednak zdecydowanie nad BB pod względem bogactwa ról i gamy aktorskich możliwości. Nagrodę wręczała Victoria Abril - również aktorka o sławie międzynarodowej, znana przede wszystkim z najlepszych filmów Almodovara.

Oprócz „Miłości”, filmowy wieczór Lumieres miał jeszcze dwóch bohaterów. Film Jacquesa Audiarda „Kości i rdza” (De rouille et d’os), wyróżniono Panterami za reżyserię i scenariusz, zaś dzieło Noëmi Lvovsky „Camile powtarza” (Camille Redouble, https://www.sfp.org.pl/blog,255,11680,1,1,Przezyj-to-jeszcze-raz.html) otrzymało Nagrodę Specjalną. Dodatkowo statuetki Pantery dla aktorskich nadziei wręczono trzem młodym aktorkom - Judith Chemla, Julii Faure oraz Indii Hair -  grających koleżanki czterdziestoletniej bohaterki (w tej roli sama reżyserka Noëmie Lvovsky), cofającej się do swej nastoletniej przeszłości. Film ten, zdecydowanie najbardziej kobiecy z całej selekcji, przynosi moment odprężenia i fantazji, połączony z refleksją na ciągle aktualny temat upływu czasu i przemijania. Z kolei film Audiarda (polska premiera już 8 lutego) wydaje się najbardziej „przemyślany i wypracowany” z całego zestawu utworów nominowanych do tegorocznych nagród, nakręcony według bardzo dobrego scenariusza, opowiedziany kamerą w sposób mistrzowski i bardzo dobrze zagrany. Słowem, zupełnie równorzędny kandydat do nagrody dla najlepszego filmu, jednakże nagrody ex-aequo  w tej kategorii regulamin nie przewiduje.

Ekipa komedii „Camile powraca". Fot. Akademia Lumieres

Po raz pierwszy w tym  roku Akademia Lumieres postanowiła zwrócić uwagę na kinematografie krajów francuskojęzycznych – nagrodę dla najlepszego filmu w tej kategorii otrzymał film Senegalczyka Moussy Touré „Piroga” (La pirogue), opowiadający o dramacie nielegalnych imigrantów z Czarnego Lądu. Osobnym bohaterem wieczoru była kinematografia Tunezji, reprezentowana przez Férida Boughedira i grupę młodych tunezyjskich reżyserów, którzy podjęli się trudnego zadania uchwycenia momentu przemian, mających miejsce w ich kraju po arabskiej wiośnie ludów – traconych nadziei i złudzeń, pogrążających się w umacniającym się islamizmie. Dzień wcześniej twórcy uczestniczyli w poświęconym ich filmom seminarium z cyklu Spotkania Lumieres .

Autorka relacji jest przewodniczącą Akademii Lumieres.