To kolejny pomysł Grzegorza Molewskiego, znanego w środowisku filmowym propagatora nowych idei – zarówno, można rzec, merytorycznych, jak i technicznych. Właściciel poznańskiej firmy Art TV, pod koniec lat 90. wpadł na pomysł stworzenia kanału telewizyjnego poświęconego wyłącznie filmom polskim. Dzisiaj kanały tematyczne są oczywistością, jednakże w owych czasach pomysł zdawał się egzotyczny. Kino Polska, telewizja z początku dostępna tylko w nielicznych kablówkach, z czasem stała się jednym z najpopularniejszych kanałów tematycznych. W 2007 roku została kupiona przez Grupę Multimedialną SPI International Polska, a Molewski zajął się kolejnymi pomysłami.
Grzegorz Molewski, pomysłodawca akcji Kino za Rogiem. Fot. Kuba Kiljan
Do największych należy trwająca obecnie restauracja i cyfryzacja polskiej klasyki filmowej, znana powszechnie pod nazwą Kino RP. W ramach tego projektu zrekonstruowanych zostało blisko 70 tytułów, a co miesiąc w warszawskiej Kulturze odbywają się uroczyste premiery. Po kilku latach od uruchomienia projektu Grzegorz Molewski zaczął zastanawiać się, co zrobić, by szerzej udostępniać te pięknie przygotowane do eksploatacji filmy.
Małymi kroczkami doszedł do idei Kina za Rogiem - czyli pomysłu na kino dla przyjaciół, dostępnego wszędzie, taniego w obsłudze i w utrzymaniu. Ulokowanego w wielkich centrach miejskich, ale i w malutkich miejscowościach, gdzie ostatnie kino zamknięto dekadę temu. Koszt wyposażenia kina to 10-20 tysięcy złotych - składa się na nie specjalny projektor w jakości HD, rozwijany ekran, dowolne fotele (kanapy, stoliki kawiarniane). Czasem salę trzeba przyciemnić, zrobić wygaszacze świateł, czy wręcz odnowić pomieszczenie. - Kino za Rogiem to rodzaj "kulturalnej franczyzy", tłumaczy Molewski. - Jakość każdego z kin pod tą marką musi być przewidywalna, zawsze taka sama.
Kina nie ruszą więc bez pomocy i wsparcia samorządów. Nie można mylić idei Kina za Rogiem ze starą salą z prostym rzutnikiem i zdezelowanymi fotelami. Kino za Rogiem może być niedrogie, ale standardy techniczne musi trzymać. Słusznie, bo jak pokazują losy kin jednosalowych, widz odrzuca sale nienowoczesne, rozsypujące się, ze złym dźwiękiem, śmierdzące grzybem. Pracownicy Molewskiego ruszają więc w Polskę rozmawiać z burmistrzami, starostami, radnymi i przekonywać ich, że w kulturę warto zainwestować – naprawdę niewielkie pieniądze.
Kina te mają być małe, na 20, 40, 60 osób. Ich repertuar dostępny będzie na stronie internetowej; każdy z prowadzących obiekt może wybrać sobie dany film i zamówić go elektronicznie. - To rodzaj kina na zamówienie - podkreśla Joanna Molewska, żona Grzegorza, również zaangażowana w realizację projektu. - Każdy widz może zgłosić chęć obejrzenia danego tytułu i w ten sposób zorganizować seans w gronie przyjaciół. Molewscy chcą w ten sposób kreować nowy styl życia, promować dobre wzorce w spędzaniu wolnego czasu. Dobre i niedrogie, dla widzów łączny koszt zorganizowania takiego pokazu to przedział mniej więcej od 20 do 60 zł.
Co będzie można obejrzeć? Kino za Rogiem stanie się kanałem dystrybucyjnym odnowionej klasyki. 28 listopada 2012 roku w Sklepie z Kanapkami (Krakowskie Przedmieście 11) widzowie na uroczystym otwarciu obejrzą „Niewinnych czarodziejów” Andrzeja Wajdy. Twórcy projektu chcą prezentować także inne polskie fabuły, animacje, dokumenty i bajki dla dzieci, na porankach. W katalogu dostępne będą również wybrane filmy zagraniczne – obecnie rozmawiają z SPI o udostępnianiu tytułów z repertuaru tego dystrybutora.
Jak każdy nowy pomysł, tak i ten może się podobać – lub nie. - Jest to bardzo cenna inicjatywa, która ma pewne potencjalne niebezpieczeństwa – mówi Andrzej Goleniewski, zastępca dyrektora Filmoteki Narodowej, który jako opiekun Sieci Kin Studyjnej doskonale rozumie dylematy takiego przedsięwzięcia. - Organizatorzy mogą mieć trudności z wyegzekwowaniem utrzymania parametrów jakości projekcji. Inicjatywą tą mogą poczuć się zagrożone tradycyjne kina, co może rodzić konflikty, dodaje. Z drugiej zaś strony, przy odrobinie szczęścia i dobrej woli z kilku stron, Kino za Rogiem może stać się wylęgarnią DKF-ów, a już na pewno choćby częściowo rekompensować może brak dostępu do kina w małych miejscowościach. Zresztą problem ten dotyczy miast nie zawsze najmniejszych – 200-tysięczny Radom od kilku lat nie ma regularnego kina studyjnego, natomiast ma kilka uczelni i kilka oddziałów uniwersyteckich, a także jeden festiwal filmowy. W tym wypadku Kino za Rogiem zapełniłoby po prostu dotkliwą lukę.
W ukochanym przez kiniarzy wierszu „Małe kina” Konstanty Ildefons Gałczyński pisał: „Jakże tu miło się wtulić / deszcz, zawieruchę przeczekać / i nic, i nic nie mówić / i trwać, i nie uciekać”. Inicjatywa Molewskich odwołuje się do emocji, budowania grup towarzyskich, tęsknoty za kameralną wspólnotą. Jedna z pierwszych w kraju „kulturalnych franczyz” ma szansę powodzenia, choć droga do jej stworzenia to prawdziwa praca od podstaw, niewolna od problemów.
