Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Dzisiaj mija pierwsza rocznica śmierci reżysera Stanisława Lenartowicza. Na murach Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu zawisła tablica upamiętniająca postać twórcy "Giuseppe w Warszawie".
"W kinie od najmłodszych lat pociągało mnie to, że mogłem oglądać rzeczy, których nie dane mi było widzieć w rzeczywistości: wodospady, dżungle, dalekie kraje i miasta, mówił twórca. Kino pozwalało mi zobaczyć, jak wygląda świat, nasza Ziemia, wykraczało poza podręcznikową wiedzę ze szkoły.", mówił reżyser.
"Trudno wyobrazić sobie historię polskiej kinematografii bez nowatorskiego 'Zimowego zmierzchu' czy kapitalnej komedii wojennej 'Giuseppe w Warszawie', pisał Andrzej Bukowiecki w "Magazynie Filmowym SFP" o Stanisławie Lenartowiczu, uhonorowanym w 2008 roku nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich za dorobek życia. "Giuseppe w Warszawie" to dzisiaj jedna z najpopularniejszych polskich klasycznych komedii.
Dyrektor wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych Robert Gawłowski podczas ceremonii odsłonięcia tablicy podkreślał związek reżysera z Wrocławiem - Przyjechał tu jako młody reżyser z grupą młodych ludzi z łódzkiej filmówki i wtedy jeszcze nie wiedział, że zwiąże się na całe życie z tą instytucją - mówił Gawłowski. W Wrocławiu powstały niemal wszystkie filmy Lenartowicza. - Krytycy filmowi mówią, że jedne są bardziej udane, a inne mniej. Mówią również, że te filmy wniosły nowe elementy do polskiej kinematografii - zaznaczył dyrektor.
Stanisław Lenartowicz odbiera nagrodę SFP, 2008, fot. A. Kędzierska, SFP
Stanisław Lenartowicz urodził się w Dzianowie w 1921 roku. W 1953 roku ukończył PWSF w Łodzi. Pracował w łódzkiej Wytwórni Filmów Oświatowych, gdzie nakręcił m.in. pierwszy barwny film oświatowy "Miniatury Kodeksu Behema". Jednak większość życia zawodowego związany był w wrocławską wytwórnią.
W dziedzinie filmu fabularnego Lenartowicz zadebiutował "Zimowym zmierzchem" w 1956 roku według scenariusza Tadeusza Konwickiego. Jest twórcą takich filmów jak "Pigułki dla Aurelii", "Pamiętnik pani Hanki", "Uciec jak najbliżej", "To ja zabiłem", "Strachy", "Nafta", "Szkoda twoich łez". Jest laureatem nagrody w Valladoid za film "Czerwone i złote" w 1971 roku i w Trieście za "Upiora" w 1968 roku. W 1959 roku otrzymał Nagrodę Miasta Wrocławia, został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2008 roku - Złotym Medalem "Gloria Artis".
Na pytanie, jaką wartość twórczości filmowej, nie wyłączając własnej, uznałby za najważniejszą, Stanisław Lenartowicz odpowiedział kiedyś, że niezmiennie tę samą, która zafascynowała go w kinie, kiedy był małym chłopcem: możliwość odkrywania kamerą świata i wyrażania o nim własnych sądów.
"W kinie od najmłodszych lat pociągało mnie to, że mogłem oglądać rzeczy, których nie dane mi było widzieć w rzeczywistości: wodospady, dżungle, dalekie kraje i miasta, mówił twórca. Kino pozwalało mi zobaczyć, jak wygląda świat, nasza Ziemia, wykraczało poza podręcznikową wiedzę ze szkoły.", mówił reżyser.
"Trudno wyobrazić sobie historię polskiej kinematografii bez nowatorskiego 'Zimowego zmierzchu' czy kapitalnej komedii wojennej 'Giuseppe w Warszawie', pisał Andrzej Bukowiecki w "Magazynie Filmowym SFP" o Stanisławie Lenartowiczu, uhonorowanym w 2008 roku nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich za dorobek życia. "Giuseppe w Warszawie" to dzisiaj jedna z najpopularniejszych polskich klasycznych komedii.
Dyrektor wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych Robert Gawłowski podczas ceremonii odsłonięcia tablicy podkreślał związek reżysera z Wrocławiem - Przyjechał tu jako młody reżyser z grupą młodych ludzi z łódzkiej filmówki i wtedy jeszcze nie wiedział, że zwiąże się na całe życie z tą instytucją - mówił Gawłowski. W Wrocławiu powstały niemal wszystkie filmy Lenartowicza. - Krytycy filmowi mówią, że jedne są bardziej udane, a inne mniej. Mówią również, że te filmy wniosły nowe elementy do polskiej kinematografii - zaznaczył dyrektor.
Stanisław Lenartowicz odbiera nagrodę SFP, 2008, fot. A. Kędzierska, SFP
Stanisław Lenartowicz urodził się w Dzianowie w 1921 roku. W 1953 roku ukończył PWSF w Łodzi. Pracował w łódzkiej Wytwórni Filmów Oświatowych, gdzie nakręcił m.in. pierwszy barwny film oświatowy "Miniatury Kodeksu Behema". Jednak większość życia zawodowego związany był w wrocławską wytwórnią.
W dziedzinie filmu fabularnego Lenartowicz zadebiutował "Zimowym zmierzchem" w 1956 roku według scenariusza Tadeusza Konwickiego. Jest twórcą takich filmów jak "Pigułki dla Aurelii", "Pamiętnik pani Hanki", "Uciec jak najbliżej", "To ja zabiłem", "Strachy", "Nafta", "Szkoda twoich łez". Jest laureatem nagrody w Valladoid za film "Czerwone i złote" w 1971 roku i w Trieście za "Upiora" w 1968 roku. W 1959 roku otrzymał Nagrodę Miasta Wrocławia, został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2008 roku - Złotym Medalem "Gloria Artis".
Na pytanie, jaką wartość twórczości filmowej, nie wyłączając własnej, uznałby za najważniejszą, Stanisław Lenartowicz odpowiedział kiedyś, że niezmiennie tę samą, która zafascynowała go w kinie, kiedy był małym chłopcem: możliwość odkrywania kamerą świata i wyrażania o nim własnych sądów.
Anna Wróblewska
PAP, informacja własna, SFP
Ostatnia aktualizacja: 28.10.2011
"Jerzy Hoffman. Gorące serce"- nowa książka o reżyserze
Ze Studia Munka do Moskwy
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024