Wincenty Ronisz swoją karierę
zawodową rozpoczynał jednak od pracy scenografa w Studenckim Teatrze Satyryków.
Następnie współpracował z Amatorskim Klubem Filmowym Warszawa, w którym
zrealizował film „Tramwaj do nieba” (1958). Przez większość życia zawodowego
związany był jednak z Wytwórnią Filmową Czołówka.
Tworzył głównie filmy
dokumentalne o tematyce wojennej i historycznej. W PRL nie bez trudności
przypominał kamerą walki Polaków na zachodnich frontach Drugiej Wojny
Światowej. Zrealizował m.in. „Przerwaną podróż” (1966, o Władysławie
Sikorskim), „Bitwę o Anglię” (1967, Złota Kaczka – nagroda czytelników Filmu),
„Skok na Arnhem” (1968, Srebrny Lajkonik na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów
Krótkometrażowych w Krakowie) i „Monte Cassino” (1974), „A jednak Polska.
1918-1921” (1992), "Gorlice" (1995).
Po 1989 r. wywabiał obiektywem
białe plamy historii Polski, takie jak działalność Armii Krajowej na Wołyniu
czy kwestię żołnierzy wyklętych. Wincenty Ronisz nakręcił wtedy dokumenty m.in.
"Kryptonim Pożoga" (1998), „Byliśmy żołnierzami Jodły” (2000), „Kariera i
sumienie” (2003), „Żołnierze wyklęci” (2006), „Kresy. Arkadia i piekło”
(2007).
Laureat Nagrody Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne (2013).