January Jones – subtelne uśmiechy losu

Pomimo że jej aktorski debiut przypadł na schyłek lat 90., to prawdziwą popularność zyskała dopiero kilka lat temu. Kariera January Jones, znanej głównie jako Betty z serialu „Mad Men”, od kilku lat wreszcie rozkwita i nabiera tempa.

– Zawsze miałam wielkie wsparcie w rodzicach, zapewniających mnie, że gdyby mi się nie udało, to czeka na mnie mój pokój, do którego zawsze będę mogła wrócić. Ta perspektywa była jednak nie tyle pocieszeniem, ile skuteczną mobilizacją do ciężkiej pracy – mówiła w jednym z wywiadów urodzona w miasteczku Sioux Falls w Dakocie Południowej January Jones. Choć zrządzenie losu sprawiło, że przyszła na świat w styczniu, to sama zainteresowana twierdzi, że rodzice jej imię wybrali o wiele wcześniej. Zainspirowała je bohaterka powieści „Raz to za mało” Jacqueline Susann, w której zaczytywał się ojciec przyszłej gwiazdy.



Gdy była nastolatką, January uchodziła za niepewną siebie introwertyczkę, co nawet dziś widać w wywiadach i jej publicznych występach. Strzeże swojej prywatności, precyzyjnie dobiera słowa i skrywa niedopowiedzenia za subtelnym uśmiechem. Od nieśmiałej dziewczyny sprzed lat wiele ją jednak dzieli. Pierwszym przełomem w życiu Jones była przeprowadzka do Nowego Jorku, na którą zdecydowała się zaraz po osiemnastych urodzinach. Zawsze marzyła o tym, żeby iść naprzód, czując, że jej moment kiedyś nadejdzie. Na większe sukcesy musiała jednak poczekać, zarabiając na życie jako kelnerka i modelka.

Z Nowego Jorku przeniosła się do Los Angeles, gdzie po wielu castingach pojawiły się pierwsze, dość skromne propozycje. Na dużym ekranie zadebiutowała w 1999 roku, w kryminalnej „Wściekłości”. Kolejne lata przynosiły charakterystyczne epizody i drugoplanowe role m.in. we „Włamaniu na śniadanie”, „Full Frontal. Wszystko na wierzchu”, „Dwóch gniewnych ludziach” czy „To właśnie miłość”. Równolegle pojawiały się też kreacje wykraczające poza tło i ujawniające jej aktorską charyzmę – tak było choćby w wypadku postaci seksownej Clandence z „American Pie: Wesele” i znudzonej życiem żony strażnika z „Trzech pogrzebów Melquiadesa Estrady”. Pod koniec 2006 roku nadeszła okazja, która pozwoliła jej rozwinąć skrzydła – był to oczywiście angaż do „Mad Men”.


Nie chciała grać Betty. Ubiegała się o rolę niepokornej... Peggy Olson – sekretarki Dona Drapera, awansującej na samodzielną copywriterkę – ale twórca serialu Matthew Weiner postanowił obsadzić Jones w roli żony szefa agencji, specjalnie dla niej rozbudowując tę postać. W pilocie jest to jeszcze kreacja epizodyczna, ale stopniowo misternie uczesana i nienagannie ubrana Betty staje się jedną z najbardziej niejednoznacznych i intrygujących figur w serialu, obok Dona Drapera (Jon Hamm) – jedną z jego sił nośnych. Jeśli Don kojarzy się z charakterystycznymi aktorami Hitchcocka takimi jak Gregory Peck i Cary Grant, to ona przypomina ulubioną aktorkę mistrza suspensu, Grace Kelly. Piękna, wykształcona i pochodząca z dobrego domu – wydaje się kobietą idealną, bez której obrazek szczęśliwego domu byłby niekompletny. Jest wierną żoną i matką, odzwierciedlając model typowej gospodyni domowej, w której jednak stopniowo rośnie pragnienie niezależności. Jej postać jest naznaczona rezygnacją i melancholią, a zarazem uosabia cichą, podskórnie wyczuwaną rebelię, determinującą jej losy w następnych sezonach serii.

O ile w ostatnim sezonie Betty zmieniła się nie do poznania, o tyle Jones konsekwentnie kroczy raz obraną ścieżką, dopisując do swego życiorysu kolejne filmowe postaci. Nadprzyrodzone moce prezentowała w „X-Men: Pierwsza klasa”, a w „Tożsamości” partnerowała Liamowi Neesonowi. Do swoich aktorskich wcieleń dołączyła też nową dla siebie kreację: we wrześniu zeszłego roku została matką i – jak sama mówi – jest to najważniejsza rola, jaka przytrafiła jej się w życiu.