Nie żyje Andrzej Łapicki

- Odszedł dzisiaj nad ranem, spokojnie w domu, we śnie - powiedziała w sobotę żona aktora, Kamila Łapicka.

Andrzej Andrzej Łapicki, fot. Akpa

Artysta urodził się 11 listopada 1924 roku, w Rydze. Podczas okupacji rozpoczął studia w tajnym Polskim Instytucie Sztuki Teatralnej. Dyplom uzyskał już po wojnie. Na scenie zadebiutował w 1945 roku w krakowskim teatrze im. Juliusza Słowackiego.

W 1947 r. został lektorem Polskiej Kroniki Filmowej; to jego charakterystyczny głos podaje często propagandowe przesłanie materiałów dokumentalnych. Na ekranie Łapicki debiutował epizodyczną rolą w "Zakazanych piosenkach" (1946) Leonarda Buczkowskiego. W latach 60. grał w filmach Jana Rybkowskiego - m.in. : w "Dziś w nocy umrze miasto". Do ważniejszych ról w tym czasie należały kreacje w "Powrocie"  (1960)  Jerzego Passendorfera oraz w "Życie raz jeszcze" (1964) Janusza Morgensterna .

Aktor pojawia się jako Pietuch w "Salcie" (1965) Tadeusza Konwickiego.  W kolejnym filmie tego reżysera "Jak daleko stąd, jak blisko" (1971) kreował główną rolę - Andrzeja.  Zagrał w kilku filmach Andrzeja Wajdy. We "Wszystko na sprzedaż" (1968) wcielił się w postać Reżysera, w "Weselu" (1972) grał Poetę. Wajda powierzył mu też role: Afraniusza w "Piłacie i innych" (1972), Trawińskiego w "Ziemi obiecanej" (1974) i Księdza w "Panu Tadeuszu" (1999). Zagrał także w ekranizacji popularnej powieści Choromańskiego -  "Zazdrość i medycyna" (1973) Janusza Majewskiego.


"Salto" Tadeusza Konwickiego, fot. Kino RP

Mimo kilku znaczących ról Łapicki uważał, że film to niespełniona dziedzina jego działalności twórczej. "Film to moja niewypełniona karta" - mówił. Łapicki dwukrotnie był rektorem stołecznej PWST (1981-1987, 1993-1996); przez wiele lat pełnił funkcję prezesa Związku Artystów Scen Polskich (31 X 1989 - 5 IV 1996), a w latach 1989-1991 był też posłem na Sejm z ramienia "Solidarności".

Przeczytaj wypowiedzi twórców - przyjaciół i współpracowników zmarłego aktora>>>