Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
60 urodziny obchodzi dziś Dorota Stalińska określana "kobietą z hartowanej stali" polskiego kina.
Urodziła się 1 czerwca 1953 roku w Gdańsku. Studiowała w PWST w Warszawie; studia ukończyła w 1976 roku. W tym samym roku wystąpiła w "Człowieku z marmuru" Andrzeja Wajdy, jako fotoreporterka robiąca zdjęcia na Okęciu.
W 1980 roku zagrała dziennikarkę Ewę Bracką w filmie "Bez miłości" Barbary Sass. Za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej pierwszoplanowej aktorki na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. Rok później wystąpiła w roli Hanki Ordonówny w biograficznym obrazie "Miłość ci wszystko wybaczy" Janusza Rzeszewskiego, a w 1982 w kolejnym filmie Barbary Sass "Krzyk", pokazanym na festiwalu w San Sebastian. W "Krzyku" wcieliła się w postać młodej złodziejki z warszawskiej Pragi, Marianny "Perełki", kreując "wycieniowany psychologicznie portret wulgarnej dziewczyny z marginesu, przebojowej i silnej w realiach półświatka, lecz zdumiewająco bezbronnej i zagubionej w świecie ludzi normalnych".
Dorota Stalińska w filmie "Piksele", fot. Vivarto
W kolejnych latach Stalińską oglądać można było m.in. w filmach: "Dziewczęta z Nowolipek" (1985, reż. Barbara Sass), "Dekalog, Trzy" (jako pracownica PKP jeżdżąca na deskorolce, 1988, reż. Krzysztof Kieślowski), "Historia niemoralna" (1990, reż. Barbara Sass), "Ferdydurke" (1991, reż. Jerzy Skolimowski).
"Kobieta z hartowanej stali. Kogo można by nazwać takim przydomkiem w polskiej kinematografii? To określenie pasuje tylko do jednej aktorki i to nie tylko przez zbieżność nazwiska. Dorota Stalińska (...) to prawdziwy wulkan na naszej polskiej scenie, kobieta pracująca, która żadnych wyzwań się nie boi. Jest aktorką, piosenkarką, scenarzystką, producentką, księgową - jak trzeba, kostiumografem. (...) Dzieciństwo i młodość spędziła w Gdańsku i tam realizowała swoje pasje sportowe i teatralne w Staromiejskim Domu Kultury" - pisał w 2010 roku "Głos Wielkopolski".
Publiczności Stalińska znana jest również z monodramu "Zgaga, czyli tragiczne skutki poplątania jedzenia z miłością", który w 1996 roku miał premierę w Teatrze Buffo w Warszawie. Tekst "Zgagi" Stalińska napisała sama (na motywach powieści Nory Ephron). Jest aktorką w tym przedstawieniu, jego reżyserką, producentką, a także autorką kostiumów i scenografii.
W 2001 roku działalność rozpoczęła Fundacja Doroty Stalińskiej Nadzieja, której cel stanowi podejmowanie i finansowanie działań w celu zapobieganie wypadkom drogowym oraz niesienie pomocy
ofiarom wypadków drogowych. Na stronie internetowej fundacji aktorka napisała: "W 1998 roku cudem przeżyłam straszny wypadek na jednej z wylotowych dróg Warszawy w Sękocinie (koło Magdalenki). Na tym skrzyżowaniu wcześniej zginęło bardzo wiele osób i wiele osób zostało okaleczonych. I wtedy przysięgłam Bogu, że skoro mnie ocalił, ja zrobię wszystko, by ocalić innych. Po trzech latach starań w otworzyłam oficjalnie Fundację".
W 1980 roku zagrała dziennikarkę Ewę Bracką w filmie "Bez miłości" Barbary Sass. Za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej pierwszoplanowej aktorki na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. Rok później wystąpiła w roli Hanki Ordonówny w biograficznym obrazie "Miłość ci wszystko wybaczy" Janusza Rzeszewskiego, a w 1982 w kolejnym filmie Barbary Sass "Krzyk", pokazanym na festiwalu w San Sebastian. W "Krzyku" wcieliła się w postać młodej złodziejki z warszawskiej Pragi, Marianny "Perełki", kreując "wycieniowany psychologicznie portret wulgarnej dziewczyny z marginesu, przebojowej i silnej w realiach półświatka, lecz zdumiewająco bezbronnej i zagubionej w świecie ludzi normalnych".
Dorota Stalińska w filmie "Piksele", fot. Vivarto
W kolejnych latach Stalińską oglądać można było m.in. w filmach: "Dziewczęta z Nowolipek" (1985, reż. Barbara Sass), "Dekalog, Trzy" (jako pracownica PKP jeżdżąca na deskorolce, 1988, reż. Krzysztof Kieślowski), "Historia niemoralna" (1990, reż. Barbara Sass), "Ferdydurke" (1991, reż. Jerzy Skolimowski).
"Kobieta z hartowanej stali. Kogo można by nazwać takim przydomkiem w polskiej kinematografii? To określenie pasuje tylko do jednej aktorki i to nie tylko przez zbieżność nazwiska. Dorota Stalińska (...) to prawdziwy wulkan na naszej polskiej scenie, kobieta pracująca, która żadnych wyzwań się nie boi. Jest aktorką, piosenkarką, scenarzystką, producentką, księgową - jak trzeba, kostiumografem. (...) Dzieciństwo i młodość spędziła w Gdańsku i tam realizowała swoje pasje sportowe i teatralne w Staromiejskim Domu Kultury" - pisał w 2010 roku "Głos Wielkopolski".
Publiczności Stalińska znana jest również z monodramu "Zgaga, czyli tragiczne skutki poplątania jedzenia z miłością", który w 1996 roku miał premierę w Teatrze Buffo w Warszawie. Tekst "Zgagi" Stalińska napisała sama (na motywach powieści Nory Ephron). Jest aktorką w tym przedstawieniu, jego reżyserką, producentką, a także autorką kostiumów i scenografii.
W 2001 roku działalność rozpoczęła Fundacja Doroty Stalińskiej Nadzieja, której cel stanowi podejmowanie i finansowanie działań w celu zapobieganie wypadkom drogowym oraz niesienie pomocy
ofiarom wypadków drogowych. Na stronie internetowej fundacji aktorka napisała: "W 1998 roku cudem przeżyłam straszny wypadek na jednej z wylotowych dróg Warszawy w Sękocinie (koło Magdalenki). Na tym skrzyżowaniu wcześniej zginęło bardzo wiele osób i wiele osób zostało okaleczonych. I wtedy przysięgłam Bogu, że skoro mnie ocalił, ja zrobię wszystko, by ocalić innych. Po trzech latach starań w otworzyłam oficjalnie Fundację".
W marcu Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski odznaczył Dorotę Stalińską Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".
RP
PAP
Ostatnia aktualizacja: 30.12.2013
Okradziono nagrobek Krzysztofa Kieślowskiego
Premiera boxu DVD z filmami Janusza Morgensterna
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024