100 lat polskiego filmu. Żółty szalik

DIALOG Z FILMU

Bohater: Wszyscy powinniśmy nauczyć się panować nad słabościami. Ja już mam tak daleko posunięte zmiany w mózgu, że jestem świr. Są w życiu momenty, że mam nieodpartą ochotę zachowywania się jak świr.
Ewa: Jesteś cudowny, jak nie pijesz.
Bohater: Jesteś cudowny… jesteś cudowny… A ja nie chcę być cudowny, ja nie znoszę być cudowny!!! Ja chcę być jako i wy, bracia moi i siostry. Chcę być takim samym zadowolonym z siebie kretynem, jako i wy, bracia moi i siostry moje.
Ewa: Jedź do matki.

JACEK WAKAR, ZNÓW W ALKOHOLOWEJ PĘTLI, "ŻYCIE", 2000, NR 296

Krytycy i publiczność dawno nie byli tak jednomyślni (…). "Żółty szalik" stał się wielkim zwycięstwem jego autorów. (…) To drugi polski film, który dotyka piekła alkoholowego nałogu. Inaczej jednak niż w "Pętli" Hasa, trudna do wytrzymania brutalność niektórych scen idzie w parze z liryzmem innych. Morgenstern i Gajos – zgodnie z duchem prozy Pilcha – lekkim, wyrafinowanym humorem łamią naturalistyczną tonację całości. Ich opowieść przestaje dotyczyć jednego człowieka, nabiera uniwersalnego wymiaru.