100 lat polskiego filmu. Wahadełko

DIALOG Z FILMU

Michał: Ty nie mogłabyś się raz zbuntować? Mogłabyś raz nie podawać herbaty?
Siostra Michała: Musisz popić te lekarstwa.
Michał: Może bym w ogóle nie popił. Może bym poszedł na dworzec, popatrzył jak jedzie pociąg, kupił gazetę…
Siostra: Idź, idź. Kto ci broni? Idź.
Michał: Nie mogę. Przecież wiesz.
Siostra: Masz po prostu depresję.
Michał: Kochana, ty nie używaj słów, których nie rozumiesz. Ty nie możesz mówić "depresja", bo wtedy myślisz "ogórek". Jak może normalnego człowieka interesować hodowanie jednego ogórka? Ty możesz łazić cały czas i liczyć te tabletki? Ty się nie wstydzisz?

PIOTR MIKUCKI, O TYM CZEGO NIE MA, "FILM", 1981, NR 32

Całość tłumaczy się różnorako, ale możliwa chyba jest interpretacja, którą dałoby się zasygnalizować tak: Freud ideologiczny. O kształcie naszych egzystencji decydują wydarzenia pierwszych pięciu lat życia. Dla bohatera "Wahadełka" faktem determinującym jest porzucenie go przez matkę-przodownicę pracy dla molocha ideologicznego. (…) Wszystko utrzymane jest tu w ściśle przestrzeganej konwencji realizmu, chwilami groteskowego, który zaczyna nabierać znaczeń symbolicznych, i to przy użyciu elementów najzupełniej realnych. Choć ton inny, metoda ta sama, co u Formana.