Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
"Pożegnania", fot. Fototeka Filmoteki Narodowej
DIALOG Z FILMU
Paweł: Czy napije się pani ze mną?
Lidka: Nie!
Napiję się...
Paweł: Co pani pozwoli?
Lidka: Cokolwiek.
Paweł: Koniak?
Lidka: Dobrze.
Paweł: Pozwoli pani, że się przedstawię?...
Lidka: Nie! I koniaku też nie chcę! Napiję się czystej wódki i sama zapłacę.
Paweł: Pani jest zabawna...
Lidka: Nudzi mnie pan...
Paweł: Dlaczego?
Lidka: Bo zadaje pan wciąż pytania.
Chce pan? Postawię panu wódkę.
Paweł: Bardzo chętnie.
Lidka: Zgadza się pan, żeby fordanserka stawiała panu wódkę?
Paweł: A teraz pani zadaje pytania.
Lidka: Nie jest pan takim osłem jak myślałam.
STANISŁAW GRZELECKI, DRAMAT BEZ CIERPIENIA, "ŻYCIE WARSZAWY", 1958, NR 248
Temat "Pożegnań" wszystkimi korzeniami związany jest z rzeczywistością historycznych wydarzeń. Dotyczy końca pewnego świata form, konwencji, stosunków międzyludzkich, ale wszystkie sprawy doniosłe i ogólne dzieją się poza ekranem, my zaś oglądamy rzeczy niewielkie. (...) A jednak ten świat schyłku i pożegnań czegoś, co się kończy na marginesie wielkiej wojny, wciąga nas i wchodzimy weń bez oporu. Realizm w obrazowaniu sytuacji i typów ludzkich łączy się z ironicznie traktowaną deformacją klimatu środowiskowego (...). Dzieje się tak niewątpliwie dzięki głównym bohaterom "Pożegnań" – Marii Wachowiak i Tadeuszowi Janczarowi.
Paweł: Czy napije się pani ze mną?
Lidka: Nie!
Napiję się...
Paweł: Co pani pozwoli?
Lidka: Cokolwiek.
Paweł: Koniak?
Lidka: Dobrze.
Paweł: Pozwoli pani, że się przedstawię?...
Lidka: Nie! I koniaku też nie chcę! Napiję się czystej wódki i sama zapłacę.
Paweł: Pani jest zabawna...
Lidka: Nudzi mnie pan...
Paweł: Dlaczego?
Lidka: Bo zadaje pan wciąż pytania.
Chce pan? Postawię panu wódkę.
Paweł: Bardzo chętnie.
Lidka: Zgadza się pan, żeby fordanserka stawiała panu wódkę?
Paweł: A teraz pani zadaje pytania.
Lidka: Nie jest pan takim osłem jak myślałam.
STANISŁAW GRZELECKI, DRAMAT BEZ CIERPIENIA, "ŻYCIE WARSZAWY", 1958, NR 248
Temat "Pożegnań" wszystkimi korzeniami związany jest z rzeczywistością historycznych wydarzeń. Dotyczy końca pewnego świata form, konwencji, stosunków międzyludzkich, ale wszystkie sprawy doniosłe i ogólne dzieją się poza ekranem, my zaś oglądamy rzeczy niewielkie. (...) A jednak ten świat schyłku i pożegnań czegoś, co się kończy na marginesie wielkiej wojny, wciąga nas i wchodzimy weń bez oporu. Realizm w obrazowaniu sytuacji i typów ludzkich łączy się z ironicznie traktowaną deformacją klimatu środowiskowego (...). Dzieje się tak niewątpliwie dzięki głównym bohaterom "Pożegnań" – Marii Wachowiak i Tadeuszowi Janczarowi.
MF
100latpolskiegofilmu.pl
Ostatnia aktualizacja: 23.05.2012
100 lat polskiego filmu. Pożegnanie Jesieni
100 lat polskiego filmu. Potop
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024