100 lat polskiego filmu. Nóż w wodzie

DIALOG Z FILMU

Chłopiec: Wolałbym opowiadać, że leciałem takim wozem z Warszawy…
Andrzej: A gdybym ja samochodu nie zatrzymał?
Chłopiec: To by trup na szosie leżał.
Andrzej: Pan tak dla sportu?
Chłopiec: Inaczej życie byłoby nudne, nie?
Krystyna: Ile pan ma lat?
Andrzej: Przejechałbym szczeniaka, a odpowiadałbym za człowieka.

MAREK HENDRYKOWSKI, MODERN JAZZ, "KWARTALNIK FILMOWY" 1997, NR 17

U źródeł kompozycji "Noża w wodzie" leży nieustanny, fascynujący konflikt między trojgiem bohaterów. To on nadaje dynamikę całości i on sprawia, że cokolwiek jawi się naszym oczom i uszom, stanowi cząstkę improwizacji filmowej na zadany temat. Ta sama właściwość jego konstrukcji przesądza o tym, że ekranowe postaci stają się czynnikiem dysonującym. (...) Dochodzi do tego "garderoba duszy" (określenie Karola Irzykowskiego), na którą składają się rozmaite: pozy, maski, wyobrażenia o sobie, autokreacje trojga bohaterów. (...) "Nóż w wodzie" należy do najznakomitszych debiutów polskiego kina. Wywarł on ostatecznie znaczny wpływ na rozwój polskiej sztuki filmowej lat sześćdziesiątych.