Kraków: Spotkania z Bogiem

Co oznaczać może życie w służbie Bogu, w zgodzie z nim i jego zasadami? Czy Bóg to tylko poświęcenie, wina, samoumartwianie, a może jednak harmonia, nadzieja i mądra radość? Czy kino, którego tematem jest wiara, musi narzucać światopogląd i razić jednowymiarowością? Na te i wiele innych pytań odpowiadają trzy tytuły z Konkursu Polskiego Krakowskiego Festiwalu Filmowego, które mogliśmy obejrzeć w 31 maja.

 "18 kg", "Metr nad ziemią" i "Gdzie jest Sonia"? Te filmy to pokrzepiające opowieści o dobru, wierze, wskazujące drogę, ale pozostawiające miejsce dla widza. Dla polskich misjonarek sportretowanych w "18 kg" przez Kacpra Czubaka życie w imię Boga oznacza pracę na rzecz sierot w Kasisi, 40 kilometrów od stolicy Zambii. Otoczone gruźlikami i nosicielami HIV, nieuleczalnie chorymi sierotami, siłę odnajdują w modlitwie a radość, niczym Scarlett O'Hara, w nadziei, że jutro będzie kolejny dzień i będzie można coś zrobić. Ich hart ducha budzi szacunek, a ich wysiłki, by ulepszyć świat - autentyczny podziw.

Wiara daje silę również bohaterowi dokumentu "Metr nad ziemią" Tomasza Wiszniewskiego. Wydawałoby się, że życie Ukraińca Siergieja musi być pasmem cierpień, nieustającym koszmarem. W wyniku odmrożenia w jego ciało wdała się gangrena. Radziecka medycyna przez lata nie mogła jej zahamować, aż w końcu mężczyzna stracił wszystkie kończyny. Przeszedł 29 operacji i choć kilka razy znajdował się na skraju załamania, chciał się poddać zdarzał się… cud? Dziś nie tylko promienieje, ale mówi, że "życie z perspektywy metra (wysokości) jest inne, lepsze". Wraz z żoną chce pomagać innym, takim jak on sam.
Wiszniewski nie lubi kina ckliwego i "Metr nad ziemią" nie oferuje nam tanich wzruszeń. - Siergiej jest autentyczny. Ma siłę, wiarę i zdecydowanie. Wszystko, co zrobił, pokazuje, że rzeczy niemożliwe są możliwe i to właśnie jest najciekawsze. Nie mają dla mnie sensu filmy, pokazujące, że ktoś nie ma nogi. Interesuje mnie pokazanie tego, że jest droga, że jest wyjście. Ważne jest to, co dla ludzi pozostaje po seansie - komentuje reżyser. Ta opowieść może stać się zaczątkiem kolejnego hitu na miarę kolejnych "Nietykalnych".

Religia odmieniła na lepsze również życie prawosławnej zakonnicy z filmu "Gdzie jest Sonia?" Radki Franczak. W monastyrze w Iwanowie mieszka odklejona od rzeczywistości dziewczyna. - Spotkałam ją, gdy byłam na dokumentacji do innego filmu. Malowała ikonę, ale był w niej jakiś magnes, któremu nie mogłam się oprzeć. Zaczęłam z nią rozmawiać - wspomina reżyserka. Sonia opiekuje się zakonnym zwierzyńcem: psem, kotem, ptaszkami. Pracuje nad ikonami i opowiada o swoim powołaniu. Z jej wyboru cieszą się rodzice. "Niektórzy od tego wstrętnego świata uciekają w narkotyki, inni, jak ona, w religię" - mówi do kamery ojciec. "Myślę, że się jej udało, że poszła tą drogą" - dodaje matka. Dziewczyna wychowała się w mieście znanym w Rosji z produkcji broni, "pozbawionym duszy i szacunku do życia człowieka", jak określa je sama Franczak. Teraz duchowość jest całym jej życiem. W jakiś tajemniczy sposób, który udało się dokumentalistce uchwycić, rozsiewa ją dookoła. Niezwykła to postać, faktycznie hipnotyzująca. Prawdziwy boży pomazaniec - w pozytywnym tych słów znaczeniu.

Uchwycić kamerą wiarę - do efektu takiego działania trudno jest przekonać sceptycznie nastawionych do świata widzów. Dokumenty Krakowskiego Festiwalu Filmowego udowadniają, że jest to jednak możliwe. A z całkiem innej strony pokazują, że polscy twórcy potrafią znaleźć fascynujące opowieści o religii także poza naszym krajem.

 
Portalfilmowy.pl jest patronem medialnym 52. Krakowskiego Festiwalu Filmowego.