Barbara Sass

Reżyserka i scenarzystka. Członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Była absolwentką Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Wykładała również na tej uczelni. Pracę w kinematografii zaczynała jako II reżyser przy filmach Andrzeja Wajdy („Samson”), Jerzego Skolimowskiego („Bariera”, „Ręce do góry”) czy też Wojciecha Jerzego Hasa („Rękopis znaleziony w Saragossie”).

Jako samodzielna reżyserka zadebiutowała w 1972 roku telewizyjnym filmem „Ostatni liść”. Potem zrealizowała m.in. „Bez miłości” (nagroda za debiut reżyserski na FPFF w Gdańsku oraz nagroda FIPRESCI na MFF w Mannheim), „Debiutantka”, „Rajska jabłoń”, „Dziewczęta z Nowolipek”, „Historia niemoralna”, „Pajęczarki”, „Jak narkotyk”. Jednak najwięcej nagród i popularności przyniosły jej dwie inne fabuły. Pierwszą jest zrealizowany na początku lat 80. „Krzyk”. Otrzymała za niego Grand Prix „Wielki Jantar” na festiwalu „Młodzi i Film” w Koszalinie oraz nagrodę CAALA na MFF w San Sebastian. Natomiast grająca w tym filmie główną rolę Dorota Stalińska została wyróżniona nagrodami aktorskimi na festiwalach w Koszalinie i San Sebastian, zaś czytelnicy magazynu „Film” przyznali jej Złotą Kaczkę.

Drugą fabułą Barbary Sass-Zdort, która zapisała się złotymi zgłoskami w historii polskiej kinematografii, było nakręcone w połowie lat 90. „Pokuszenie” z Magdaleną Cielecką w roli siostry Anny. Ten film przyniósł reżyserce nagrodę FIPRESCI na MFF w Karlowych Warach. Jury doceniło go „za finezyjne przedstawienie zakazanej miłości w trudnym, politycznym kontekście lat 50. w Polsce”. Swój ostatni film, "W imieniu diabła", zrealizowała w 2011 roku.

Niemal wszystkie fabuły stworzyła w duecie z mężem i zarazem wybitnym operatorem filmowym Wiesławem Zdortem. Jest uznawana za jedną z najważniejszych reprezentantek nurtu kina kobiecego w polskiej kinematografii. W swoim dorobku reżyserskim ma również ok. trzydziestu spektakli teatralnych oraz kilkanaście spektakli Teatru Telewizji. Była członkiem Polskiej Akademii Filmowej oraz członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich (od 1972 roku), w latach 1983-1987 przewodniczącą Koła Reżyserów tej organizacji.