David Lean

Angielski reżyser, scenarzysta i montażysta. Wybrał zawód filmowca wbrew swej kwakierskiej rodzinie. Pracę w kinematografii rozpoczął w 1921, przechodząc wszystkie szczeble od gońca i klapsera do montażysty („Pigmalion” 1938 Anthony Asquitha i Leslie Howarda, „Jeden z naszych samolotów zaginął” 1942 Michaela Powella i Emerika Pressburgera), by wreszcie zadebiutować jako reżyser filmem „Nasz okręt” (1942), współreżyserowanym przez Noela Cowarda. Kluczowym dokonaniem pierwszego okresu kariery było „Spotkanie” (1945) – klasyczny melodramat, nagrodzony za reżyserię w Cannes oraz nominowany do trzech Oscarów, w tym za scenariusz i reżyserię. Po wysoko cenionych ekranizacjach Dickensa, „Wielkich nadziejach” (1946, ponownie nominowanych do Oscara za scenariusz i reżyserię) oraz „Oliverze Twiście” (1948), Lean podjął próbę realizacji epickiego widowiska „Most na rzece Kwai” (1957), które wyróżniono siedmioma Oscarami, w tym dla filmu roku i za reżyserię, trzema Złotymi Globami, w tym dla filmu roku i za reżyserię, czterema nagrodami BAFTA. Zachęcony sukcesem nakręcił równie efektowny film „Lawrence z Arabii” (1962), który także zdobył siedem Oscarów, w tym dla filmu roku i za reżyserię, czterema Złotymi Globami i czterema nagrodami BAFTA, w tym za reżyserię. Stworzony przez Leana kanon wielkiego widowiska sprawdził się przy realizacji „Doktora Żywago” (1965), wyróżnionego pięcioma Oscarami i pięcioma Złotymi Globami, w tym za reżyserię. Premiera ostatniego filmu Leana „Podróż do Indii”(1984) zbiegła się z przyznaniem reżyserowi tytułu szlacheckiego, zaś w 1990 Amerykański Instytut Filmowi przyznał Leanowi nagrodę za całokształt twórczości.