Jan Wilkowski

Aktor, reżyser, scenarzysta, lalkarz. Po II wojnie światowej pracował jako rysownik satyryczny (w pismach „Mucha” i „Szpliki”) oraz dekorator. Studiował w Szkole dramatycznej Teatru Lalki i Aktora Janiny Kilian-Stanisławskiej i Henryka Ładosza w Warszawie. Asystował tam scenografowi Adamowi Kilianowi oraz reżyser Janinie Kilian-Stanisławskiej. Jako aktor zadebiutował rolą Mefista w "Pani Twardowskiej" wg w Teatrze Lalek "Niebieskie Migdały". Swój pierwszy spektakl "Bajki, lalki i piosenki" wyreżyserował w 195o r. W tym samym roku teatr "Niebieskie Migdały" zmienił nazwę na "Lalka", a Wilkowski został asystentem dyrektora - Władysława Jaremy. W latach 1952-1969 sam zajmował stanowisko dyrektora. „Lalka” należała wówczas do najbardziej cenionych i nagradzanych teatrów lalek w Europie. Po zakończeniu pracy w „Lalce”, Jan Wilkowski współpracował z innymi teatrami, a od 1957 r. również z telewizją, jako reżyser, aktor i scenarzysta. W 1974 r. wspólnie z Krzysztofem Rauem założył Wydział Lalkarski w Białymstoku (filię warszawskiej PWST). W latach 1975-81 sprawował funkcję dziekana tej instytucji, a później od 1981 r. do 1990, wykładał na Wydziale Reżyserii Teatru Lalek. Jest powszechnie uznawany za niekwestionowaną legendę polskiego lalkarstwa.