Tony Richardson

Angielski reżyser i producent filmowy, ojciec aktorek Natashy i Joely Richardson (z małżeństwa z Vanessą Redgrave). Studiował w Oksfordzie, pracował dla BBC. W 1956 wystawił w teatrze dramat „Miłość i gniew” Johna Osborne’a, uznany za manifest artystyczny ruchu brytyjskich Młodych Gniewnych, który stał się zaczątkiem nowego kina brytyjskiego lat 60. Wcześniej wraz z Lindsayem Andersonem i Karelem Reiszem założył pismo „Sequence”, gdzie opublikował manifest ruchu Free Cinema. Po kilku filmach krótkich („Mama nie pozwala” 1955, wspólnie z Karelem Reiszem)zadebiutował na dużym ekranie filmem „Miłość i gniew” (1959, cztery nominacje do nagrody BAFTA, w tym za reżyserię) w wytwórni Woodfall Films, założonej wspólnie z Osbornem. Twórca czołowych filmów nowego kina, „Smak miodu” (1961, cztery nagrody BAFTA, w tym dla filmu i za scenariusz) i „Samotność długodystansowca” (1962), był też jednym z pierwszych filmowców, który „zdradził” nurt, decydując się na niekonwencjonalną ekranizację literackiej klasyki Henry Fieldinga „Tom Jones” (1963, cztery Oscary, w tym dla filmu roku i za reżyserię, trzy nagrody BAFTA i trzy Złote Globy). Jakkolwiek w okresie późniejszym Richardson nie powtórzył już sukcesów z przełomu lat 50. i 60., na uwagę zasługują jego filmy: rewizjonistyczna „Szarża lekkiej brygady” (1965), westernowy „Ned Kelly” (1970), komedia według prozy Johna Irvinga „Hotel New Hampshire” (1984) oraz „Błękit nieba” (1994), ukończony już po śmierci reżysera.