Rainer Werner Fassbinder

Niemiecki reżyser, dramaturg, scenarzysta i aktor, aktywny w teatrze, kinie, radiu i telewizji. Jedna z największych indywidualności twórczych w kinie zachodnioniemieckim. Nie ukończył szkoły średniej, by poświęcić się sztuce. Zaczynał od filmów amatorskich, później związał się z eksperymentalnym teatrem, w latach 1969-82 nakręcił około 40 filmów, współpracując z tą samą, oddaną mu grupą aktorów, kompozytorów, scenografów i techników. Jego dzieła charakteryzują się specyficzną poetyką, oscylując od form dokumentalnych i paradokumentalnych do świadomie przeestetyzowanych – do granic kiczu – pastiszy kina gatunków, czerpiących z hollywoodzkich filmów gangsterskich i melodramatów. Sięgając po zróżnicowaną tematykę, dążył do nakreślenia szerokiego obrazu niemieckiego społeczeństwa lat 60. i 70., obejmującego w równym stopniu sferę społeczną, rodziną, jak i najbardziej intymną (sam nie ukrył swego homoseksualizmu, czyniąc go tematem zarówno swoich dramatów, jak i filmów – „Gorzkie łzy Petry von Kant” 1972, Querelle” 1882). Do najciekawszych dokonań Fassbindera należy jego „trylogia niemiecka” – cykl filmów, poświęconych najnowszej historii Niemiec z punktu widzenia kobiet: „Małżeństwo Marii Braun” (1978), „Lola” (1981), „Tęsknota Veroniki Voss” (1982, Złoty Niedźwiedź na MFF w Berlinie) oraz monumentalny serial telewizyjny „Berlin Alexanderplatz” (1980). Był również jednym z jedenastu współautorów głośnego dokumentu „Niemcy jesienią” (1978) – politycznego i artystycznego manifestu twórców z kręgu „nowego kina niemieckiego” przełomu lat 60. i 70.