Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Victor Sjöström
URODZONY: 20 wrzesień 1897, Silbodal
ZMARŁ: 03 styczeń 1960 w wieku 62 lat, Sztokholm (Szwecja)
Filmografia
PION REŻYSERSKI (4)
1928
Wicher
Reżyser
1921
Furman śmierci
Reżyser
1918
Banici
Reżyser
1917
Terje Vigen
Reżyser
SCENARIUSZ (3)
1921
Furman śmierci
Scenariusz
1918
Banici
Scenariusz
1917
Terje Vigen
Scenariusz
AKTOR (2)
1957
Tam, gdzie rosną poziomki
Profesor Isak Borg
1917
Terje Vigen
Terje Vigen
PRODUKCJA (1)
1944
Skandal
Producent
Opis
Victor Sjöström, urodzony w 1879 roku w Silbodal, jest powszechnie uznawany za ojca szwedzkiego kina oraz jednego z największych mistrzów X Muzy. Jego dzieła inspirowały Ingmara Bergmana i pozostałych znanych szwedzkich twórców, dzięki jego reżyserskim umiejętnościom świat usłyszał o Lilian Gis („Wicher” z 1927 roku).
Zaczynał jako sprzedawca, lecz nie sprawdził się w tym zawodzie i spróbował swoich sił w teatrze. Szwedzkie studio Svenska Bio zatrudniło go w latach 1912 – 1915 do kręcenia filmów – w tym okresie stworzył 31 obrazów, z których jedynie trzy ostały się do dzisiejszych czasów. „Ingeborg Holm” z 1913 roku uznawany jest za pierwszego klasyka szwedzkiego kina. Później powstał między innymi „Furman śmierci” z 1920 roku
Sjöström wypracował sobie osobisty język filmowy, dzięki czemu dosyć szybko zainteresowało się nim będące światową stolicą kina Hollywood. Szwedzki reżyser nakręcił tam swoje najbardziej znane filmy (jako Victor Seastrom), poczynając od „Tego, którego biją po twarzy” dla studia MGM (1924 r.).
Stał się jednym z najlepiej opłacanych twórców w Hollywood, wspinając się na szczyt swojej twórczości pod koniec ery kina niemego. „Wicher” z 1927 roku uznawany jest za jego ostatnie arcydzieło, bowiem wraz z nadejściem dźwięku kariera Sjöströma nieuchronnie zaczęła zmierzać ku końcowi. Nakręcony w 1937 roku „Kardynał Richelieu” okazał się jego ostatnim filmem. Zmarł w 1960 roku w Sztokholmie.
Zaczynał jako sprzedawca, lecz nie sprawdził się w tym zawodzie i spróbował swoich sił w teatrze. Szwedzkie studio Svenska Bio zatrudniło go w latach 1912 – 1915 do kręcenia filmów – w tym okresie stworzył 31 obrazów, z których jedynie trzy ostały się do dzisiejszych czasów. „Ingeborg Holm” z 1913 roku uznawany jest za pierwszego klasyka szwedzkiego kina. Później powstał między innymi „Furman śmierci” z 1920 roku
Sjöström wypracował sobie osobisty język filmowy, dzięki czemu dosyć szybko zainteresowało się nim będące światową stolicą kina Hollywood. Szwedzki reżyser nakręcił tam swoje najbardziej znane filmy (jako Victor Seastrom), poczynając od „Tego, którego biją po twarzy” dla studia MGM (1924 r.).
Stał się jednym z najlepiej opłacanych twórców w Hollywood, wspinając się na szczyt swojej twórczości pod koniec ery kina niemego. „Wicher” z 1927 roku uznawany jest za jego ostatnie arcydzieło, bowiem wraz z nadejściem dźwięku kariera Sjöströma nieuchronnie zaczęła zmierzać ku końcowi. Nakręcony w 1937 roku „Kardynał Richelieu” okazał się jego ostatnim filmem. Zmarł w 1960 roku w Sztokholmie.
dk
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024