Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Aleksander Ford
URODZONY: 24 listopad 1908, Kijów
ZMARŁ: 04 kwiecień 1980 w wieku 71 lat, Naples (USA)
Filmografia
PION REŻYSERSKI (17)
1974
Jest pan wolny, doktorze Korczak
Reżyser
1973
Krąg pierwszy
Reżyser
1964
Pierwszy dzień wolności
Reżyser
1960
Krzyżacy
Reżyser
1958
Ósmy dzień tygodnia
Reżyser
1953
Piątka z ulicy Barskiej
Reżyser
1952
Młodość Chopina
Reżyser
1948
Ulica graniczna
Reżyser
1943
Przysięgamy ziemi polskiej
Reżyser
1938
Ludzie Wisły
Reżyser
1936
Droga młodych
Reżyser
1935
Nie miała baba kłopotu
Reżyser
1934
Przebudzenie
Reżyser
1933
Sabra
Reżyser
1932
Legion ulicy
Reżyser
1930
Mascotte
Reżyser
1930
Narodziny gazety
Reżyser
SCENARIUSZ (10)
1973
Krąg pierwszy
Scenariusz
1960
Krzyżacy
Scenariusz
1960
Krzyżacy
Autor dialogów
1958
Ósmy dzień tygodnia
Na podstawie
1954
Pokolenie
Opieka artystyczna
1953
Piątka z ulicy Barskiej
Na podstawie
1952
Młodość Chopina
Na podstawie
1948
Ulica graniczna
Scenariusz
1933
Sabra
Scenariusz
1930
Narodziny gazety
Scenariusz
AKTOR (3)
2002
Kochany i nienawidzony. Dramat życia i śmierci twórcy "Krzyżaków"
Jako on sam (zdęcia)
2002
Kochany i nienawidzony. Dramat życia i śmierci twórcy "Krzyżaków"
(bohater filmu)
1975
Dziewcę z ciortem
MONTAŻ (1)
1943
Przysięgamy ziemi polskiej
Montaż
Opis
W historii kina zapisał się przede wszystkim jako twórca „Krzyżaków” z 1961 roku oraz organizator powojennej polskiej kinematografii, jednak urodzony w 1908 roku w Kijowie Mosze Lifszyc, później Aleksander Ford, miał o wiele większy wpływ na kino nadwiślańskiego kraju. W 1930 roku pomagał założyć znaczące dla historii Stowarzyszenie Miłośników Filmu Artystycznego „Start”, w latach wojennych kręcił filmy dokumentalne i szkoleniowe dla wojska, a po wojnie był kierownikiem artystycznym Zespołów Filmowych „Blok” i „Studio”. Przez dwie dekady wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, przez trzy lata będąc dziekanem jej Wydziału Reżyserii (1954-1956). Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1954 r.), otrzymał także nagrodę Ministra Kultury I Stopnia (1960 r.). Nakręcił pierwszy w Europie wiarygodny dokument o hitlerowskich obozach śmierci („Majdanek”, 1944 r.) oraz pierwszy film fabularny o zagładzie getta („Ulica Graniczna”, 1948 r.).
Ford studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, ale już w 1928 roku zadebiutował jako reżyser krótkometrażowych filmów dokumentalnych. Podejmujące tematykę społeczną, obrazy takie jak „Nad ranem” czy „Tętno polskiego Manchesteru” (oba z 1929 roku) dały młodemu twórcy pewność siebie. Pierwszym filmem fabularnym Forda była „Mascotte” z 1930 roku, najważniejszym w tym okresie okazał się z kolei „Legion ulicy”, po realizacji którego Ford wyjechał do Palestyny, by kręcić reportaże o osadnikach żydowskich.
Zarówno w trakcie, jak i po II wojnie światowej Ford często wracał do swoich żydowskich korzeni, poddając analizie przeszłe i ówczesne stosunki na linii Polacy-Żydzi. Jego kolejne filmy zdobywały uznanie na najważniejszych światowych festiwalach. „Piątka z ulicy Barskiej” (1953 r.) i „Pierwszy dzień wolności” (1963 r.) startowały w Konkursie Głównym festiwalu w Cannes, „Ulica Graniczna” zdobyła Złoty Medal na festiwalu w Wenecji, a „Krzyżacy”, film, który zebrał rekordową ilość 33 milionów widzów, byli nominowani do Oscara.
Dzięki swoim niebagatelnym zasługom dla polskiej kinematografii, przez wiele lat utrzymywał się na szczycie władzy w środowisku filmowym. Mówiono o nim wręcz jako o carze. Wszystko zmieniło się w 1968 roku, kiedy za swoje żydowskie korzenie został pozbawiony posiadanej władzy i jakichkolwiek możliwości twórczych w kraju. Wyjechał z Polski, najpierw do RFN, później do Danii i wreszcie do U.S.A.. Tam, w Naples na Florydzie, popełnił u schyłku życia samobójstwo.
W 2004 roku w łódzkiej Alei Gwiazd odsłonięto gwiazdę Aleksandra Forda.
Ford studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, ale już w 1928 roku zadebiutował jako reżyser krótkometrażowych filmów dokumentalnych. Podejmujące tematykę społeczną, obrazy takie jak „Nad ranem” czy „Tętno polskiego Manchesteru” (oba z 1929 roku) dały młodemu twórcy pewność siebie. Pierwszym filmem fabularnym Forda była „Mascotte” z 1930 roku, najważniejszym w tym okresie okazał się z kolei „Legion ulicy”, po realizacji którego Ford wyjechał do Palestyny, by kręcić reportaże o osadnikach żydowskich.
Zarówno w trakcie, jak i po II wojnie światowej Ford często wracał do swoich żydowskich korzeni, poddając analizie przeszłe i ówczesne stosunki na linii Polacy-Żydzi. Jego kolejne filmy zdobywały uznanie na najważniejszych światowych festiwalach. „Piątka z ulicy Barskiej” (1953 r.) i „Pierwszy dzień wolności” (1963 r.) startowały w Konkursie Głównym festiwalu w Cannes, „Ulica Graniczna” zdobyła Złoty Medal na festiwalu w Wenecji, a „Krzyżacy”, film, który zebrał rekordową ilość 33 milionów widzów, byli nominowani do Oscara.
Dzięki swoim niebagatelnym zasługom dla polskiej kinematografii, przez wiele lat utrzymywał się na szczycie władzy w środowisku filmowym. Mówiono o nim wręcz jako o carze. Wszystko zmieniło się w 1968 roku, kiedy za swoje żydowskie korzenie został pozbawiony posiadanej władzy i jakichkolwiek możliwości twórczych w kraju. Wyjechał z Polski, najpierw do RFN, później do Danii i wreszcie do U.S.A.. Tam, w Naples na Florydzie, popełnił u schyłku życia samobójstwo.
W 2004 roku w łódzkiej Alei Gwiazd odsłonięto gwiazdę Aleksandra Forda.
dk
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024