Vittorio De Sica

Urodzony w 1901 roku we włoskiej Sorze, Vittorio De Sica stał się jednym z najbardziej znanych reżyserów nurtu neorealizmu. Cztery wyreżyserowane przez niego filmy otrzymały Oscara w kategorii Najlepszy Film Obcojęzyczny, a „Dzieci ulicy” (1946 r.) oraz „Złodzieje rowerów” (1948 r.) sprawiły, że ta kategoria trafiła do oficjalnej listy Oscarów. Oba są uważane za prawdziwe klasyki kina, a ten drugi został uznany przez Turner Classic Movies za jeden z 15 najbardziej wpływowych filmów w historii tego medium.

De Sica z początku związał się z aktorstwem, i od początku lat 30., kiedy zaczął regularnie pojawiać się na ekranie, wystąpił w ponad 150 filmach, również amerykańskich. Jedyna nominacja do Nagrody Akademii, jaką otrzymał osobiście (Oscara w kategorii Najlepszy Film oraz Najlepszy Film Obcojęzyczny odbierają producenci, nie reżyser), była za drugoplanową rolę w „Pożegnaniu z bronią” Charlesa Vidora z 1957 roku. Jako reżyser z początku nie kręcił neorealistycznych dramatów, lecz komedie. Dopiero spotkanie z Cesare Zavattinim ukazało nowe, społeczne oblicze twórcy.

Porażka, jaką poniósł „Umberto D.”, okazała się początkiem końca najlepszych lat jego kariery. Kolejne projekty nie przyniosły mu ani takiej sławy, ani satysfakcji. Na dodatek, nie chcąc zostawić swojej pierwszej żony i dziecka na pastwę losu, przez wiele lat prowadził podwójne życie rodzinne. Vittorio De Sica zmarł w 1974 roku we francuskim Neuilly-sur-Seine.