Jan Batory

Polski reżyser filmowy i telewizyjny, scenarzysta. Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Absolwent Wydziału Reżyserii ówczesnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. Tworzył w latach 1953 – 1981. Zapisał się w annałach polskiego kina jako twórca dramatów i melodramatów, których bohaterowie przeżywali ideologiczne i miłosne perypetie. Pracę w branży filmowej zaczynał w 1953 roku jako asystent Wandy Jakubowskiej przy „Żołnierzu Zwycięstwa”.

Jego debiutem było wyreżyserowane wspólnie z Henrykiem Hechtkopfem „Podhale w ogniu” (1955 r.), kino wojenne osadzone w okresie powstania Chmielnickiego na Ukrainie. Najbardziej znanym filmem w reżyserii Batorego stały się jednak sześć lat późniejsze „Odwiedziny prezydenta”. Opowieść o chłopcu, który nie mogąc odnaleźć się w otaczającej go rzeczywistości, zaczął uciekać w świat wyobraźni, stała się prawdziwym hitem zarówno w Polsce, jak i na świecie (Srebrna Muszla MFF w San Sebastian; wyróżnienia festiwali w Gijon i Acapulco).

„Odwiedziny prezydenta” zapoczątkowały również drugi ważny w twórczości Batorego wątek – młodych ludzi nie potrafiących funkcjonować w normalnym świecie. Takie jest również „Jezioro osobliwości” z 1972 roku, za które Batory otrzymał Złote Grono, nagrodę widzów Lubuskiego Lata Filmowego. Reżyser wracał także często („Dancing w kwaterze Hitlera” z 1968 r., nominowane do Złotych Lwów FPFF w Gdańsku „Con Amore” z 1976 r.) do tematyki miłosnej.

W 1976 roku Batory stworzył serial „Karino”, opowieść o więzi pomiędzy młodą weterynarz i tytułową klaczą. Ma na swoim koncie także „O dwóch takich co ukradli księżyc” (1962 r.), w którym zagrali młodzi Lech i Jarosław Kaczyńscy. Batory został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury.