Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
URODZONY: 11 lipiec 1960, Mianeh
Filmografia
PION REŻYSERSKI (4)
2018
Trzy twarze
Reżyser
2015
Taxi-Teheran
Reżyser
2000
Krąg
Reżyser
1995
Biały balonik
Reżyser
MONTAŻ (3)
2015
Taxi-Teheran
Montaż
2000
Krąg
Montaż
1995
Biały balonik
Montaż
SCENARIUSZ (2)
2015
Taxi-Teheran
Scenariusz
1995
Biały balonik
Scenariusz
PRODUKCJA (2)
2015
Taxi-Teheran
Producent
2000
Krąg
Producent
AKTOR (2)
2018
Trzy twarze
2015
Taxi-Teheran
DŹWIĘK (2)
2015
Taxi-Teheran
Dźwięk
2007
Kamienna cisza
Dźwięk
SCENOGRAFIA (1)
1995
Biały balonik
Scenograf (Production Designer)
ZDJĘCIA (1)
2015
Taxi-Teheran
Zdjęcia
Opis
Irański reżyser, scenarzysta, montażysta oraz producent filmów fabularnych i dokumentalnych. Urodził się 11 lipca 1960 roku w Mianeh. Czołowy przedstawiciel irańskiej nowej fali. Pracę w kinematografii zaczynał jako asystent Abbasa Kiarostamiego. W latach 1980-1988 zrealizował kilka dokumentów poświęconych wojnie iracko-irańskiej.
„Biały balonik” („Badkonake sefid”, 1995), pełna poezji familijna opowieść o dziewczynce, która zgubiła pieniądze, a miała za nie kupić tradycyjną złotą rybkę, przyniosła mu canneńską Złotą Kamerę za najlepszy debiut (1995) oraz nagrodę Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych (1996). Kolejne „Lustro” („Ayneh”, 1997), również z małą dziewczynką w roli głównej, tym razem zmuszoną samotnie wracać ze szkoły do domu, zostało uhonorowane laurem najwyższym w Locarno – Złotym Lampartem (1997). Lawinę festiwalowych trofeów (pięć laurów w Wenecji, ze Złotym Lwem na czele, 2000, oraz nagroda FIPRESCI w San Sebastian, 2001) przyniósł mu „Krąg” („Dayereh”, 2000), przejmujące studium roli kobiety w społeczeństwie patriarchalnym. W Cannes dostrzeżono „Talaye sorkh” (2003), niezwykle krytyczną opowieść względem systemu socjalnego panującego w Iranie, honorując – przedstawiony w sekcji „Un Cartain Regard” – film nagrodą specjalną. W „Na spalonym” („Offside”, 2006), nagrodzonym berlińskim Srebrnym Niedźwiedziem, powrócił do tematyki dyskryminacji kobiet w rzeczywistości irańskiej, które nie mają prawa oglądać na stadionie meczów piłki nożnej.
W marcu 2010 roku reżysera – a także jego przyjaciela i współpracownika Mohammada Rassoulofa – aresztowano, oskarżono o nakręcenie filmu antypaństwowego, a także jawne popieranie irańskiej opozycji. W wyniku szybkiego procesu skazano go na sześć lat więzienia, zakazano kręcenia filmów oraz wydano zakaz opuszczania kraju przez dwadzieścia lat. W 2011 roku powstał dokument „To nie jest film” („In film nist”) Mojtaby Mirtahmasby i Jafara Panahiego, wstrząsający zapis egzystencji reżysera ukaranego za kręcenie filmów.
„Biały balonik” („Badkonake sefid”, 1995), pełna poezji familijna opowieść o dziewczynce, która zgubiła pieniądze, a miała za nie kupić tradycyjną złotą rybkę, przyniosła mu canneńską Złotą Kamerę za najlepszy debiut (1995) oraz nagrodę Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych (1996). Kolejne „Lustro” („Ayneh”, 1997), również z małą dziewczynką w roli głównej, tym razem zmuszoną samotnie wracać ze szkoły do domu, zostało uhonorowane laurem najwyższym w Locarno – Złotym Lampartem (1997). Lawinę festiwalowych trofeów (pięć laurów w Wenecji, ze Złotym Lwem na czele, 2000, oraz nagroda FIPRESCI w San Sebastian, 2001) przyniósł mu „Krąg” („Dayereh”, 2000), przejmujące studium roli kobiety w społeczeństwie patriarchalnym. W Cannes dostrzeżono „Talaye sorkh” (2003), niezwykle krytyczną opowieść względem systemu socjalnego panującego w Iranie, honorując – przedstawiony w sekcji „Un Cartain Regard” – film nagrodą specjalną. W „Na spalonym” („Offside”, 2006), nagrodzonym berlińskim Srebrnym Niedźwiedziem, powrócił do tematyki dyskryminacji kobiet w rzeczywistości irańskiej, które nie mają prawa oglądać na stadionie meczów piłki nożnej.
W marcu 2010 roku reżysera – a także jego przyjaciela i współpracownika Mohammada Rassoulofa – aresztowano, oskarżono o nakręcenie filmu antypaństwowego, a także jawne popieranie irańskiej opozycji. W wyniku szybkiego procesu skazano go na sześć lat więzienia, zakazano kręcenia filmów oraz wydano zakaz opuszczania kraju przez dwadzieścia lat. W 2011 roku powstał dokument „To nie jest film” („In film nist”) Mojtaby Mirtahmasby i Jafara Panahiego, wstrząsający zapis egzystencji reżysera ukaranego za kręcenie filmów.
JA
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024