Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
Anna Krasowska
URODZONA: 20 luty 1949, Warszawa
Członkini Stowarzyszenia Filmowców Polskich
Filmografia
MONTAŻ (27)
2011
Człowiek
Montaż
2011
Człowiek
Montaż
2007
Cień pod kamieniem
Montaż
2007
Victoria Jerzego Franciszka Kulczyckiego
Montaż
2007
Wilcza 11. Telepatrzydło
Montaż
2005
Film jest bajką
Montaż
2005
Siostry Lilpop i ich miłości
Montaż
2005
Dom nad Missisipi
Montaż
2002
Wrocław. Imiona miasta
Montaż
2001
Kryptonim "Frankensthein"
Montaż
2001
Przypadkowi mordercy
Montaż
2000
Ludwik Perski. Krótkie wspomnienie z długiego życia
Montaż
2000
Najwyżej na świecie
Montaż
2000
Świat Majów
Montaż
1999
Kryptonim Amerykan
Montaż
1998
Żona przychodzi nocą
Montaż
1998
Tony Halik opisuje świat
Montaż
1998
Historia Normana Daviesa
Montaż
1997
Artysta variete. Wacek Kisielewski
Montaż
1994
555
Montaż
1994
Szkoła na Pięknej
Montaż
1994
Jan Sarkander ze Skoczowa
Montaż
1993
Strażniczka hetmańskiego grobu
Montaż
1993
W pół słowa
Montaż
1992
Czy ktoś mnie kocha w tym domu?
Montaż
1984
Węzeł cypryjski
Montaż
Przyszedł człowiek i wziął
Montaż
Opis
Anna Krasowska pracowała z dokumentalistami i fabularzystami, m.in. z Elżbietą Dzikowską, Grażyną Banaszkiewicz, Andrzejem Kondratiukiem, Janem Łomnickim, Krzysztofem Wierzbickim.
Trudnej sztuki cięcia i sklejania taśmy filmowej uczyła się od Marii Leszczyńskiej, współpracując przy montażu m.in. serialu „Dyrektorzy” (1975) Zbigniewa Chmielewskiego oraz telewizyjnego „Domu moich synów” (1975) Gerarda Zalewskiego, „Wergilego” (1976) Ryszarda Bera i „Dźwigu” (1976) Zbigniewa Kuźmińskiego. Później swą praktyczną wiedzę uzupełniła w Zaocznym Wyższym Studium Montażu Filmowego PWSFTviT w Łodzi (1986).
Zmontowała ponad pięćdziesiąt dokumentów, m.in. „W pół słowa” (1993) Grażyny Banaszkiewicz, „Szkołę na Pięknej” (1994) Marii Kwiatkowskiej, „Historię Normana Daviesa” (1998) Krzysztofa Wierzbickiego, „Siostry Lilpop i ich miłości” (2005) Bożeny Garus-Hockuby, „Dom nad Missisipi” (2005) Piotra Morawskiego i Ryszarda Kaczyńskiego, „Victorię Jerzego Franciszka Kulczyckiego” (2007) Ignacego Szczepańskiego, podróżniczy cykl Ewy Dzikowskiej „Świat Majów” (2005). Jej dziełem jest także montaż dokumentu Jana łomnickiego „Ludwik Perski. Krótkie wspomnienia z długiego życia” (2000), poświęconego nestorowi polskiego dokumentu, oraz frapującej opowieści o Ludwiku Starskim, jednym z najlepszych scenarzystów w dziejach naszej kinematografii – „Film jest bajką” (2005) Stanisława Janickiego.
Spośród fabuł, które montowała Krasowska, należy przede wszystkim wymienić serial Juliusza Machulskiego „Matki, żony i kochanki” (1995, I seria) oraz pełnometrażowe filmy Andrzeja Kondratiuka – druga i trzecia część jego słynnego Gzowskiego tryptyku – „Wrzeciono czasu” (1995) i „Słoneczny zegar” (1997).
Trudnej sztuki cięcia i sklejania taśmy filmowej uczyła się od Marii Leszczyńskiej, współpracując przy montażu m.in. serialu „Dyrektorzy” (1975) Zbigniewa Chmielewskiego oraz telewizyjnego „Domu moich synów” (1975) Gerarda Zalewskiego, „Wergilego” (1976) Ryszarda Bera i „Dźwigu” (1976) Zbigniewa Kuźmińskiego. Później swą praktyczną wiedzę uzupełniła w Zaocznym Wyższym Studium Montażu Filmowego PWSFTviT w Łodzi (1986).
Zmontowała ponad pięćdziesiąt dokumentów, m.in. „W pół słowa” (1993) Grażyny Banaszkiewicz, „Szkołę na Pięknej” (1994) Marii Kwiatkowskiej, „Historię Normana Daviesa” (1998) Krzysztofa Wierzbickiego, „Siostry Lilpop i ich miłości” (2005) Bożeny Garus-Hockuby, „Dom nad Missisipi” (2005) Piotra Morawskiego i Ryszarda Kaczyńskiego, „Victorię Jerzego Franciszka Kulczyckiego” (2007) Ignacego Szczepańskiego, podróżniczy cykl Ewy Dzikowskiej „Świat Majów” (2005). Jej dziełem jest także montaż dokumentu Jana łomnickiego „Ludwik Perski. Krótkie wspomnienia z długiego życia” (2000), poświęconego nestorowi polskiego dokumentu, oraz frapującej opowieści o Ludwiku Starskim, jednym z najlepszych scenarzystów w dziejach naszej kinematografii – „Film jest bajką” (2005) Stanisława Janickiego.
Spośród fabuł, które montowała Krasowska, należy przede wszystkim wymienić serial Juliusza Machulskiego „Matki, żony i kochanki” (1995, I seria) oraz pełnometrażowe filmy Andrzeja Kondratiuka – druga i trzecia część jego słynnego Gzowskiego tryptyku – „Wrzeciono czasu” (1995) i „Słoneczny zegar” (1997).
Jerzy Armata
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024