Eric Rohmer

Francuski reżyser, scenarzysta i krytyki filmowy. Z wykształcenia nauczyciel języka francuskiego, w 1946 opublikował powieść „Elizabeth” (pod pseudonimem Gilbert Cordier). Bywalec Cinémanthèque Francais, wraz z Jean-Luc Godardem i Jacquesem Rivettem założył „Gazette du Cinéma”, gdzie publikował recenzje pod pseudonimem Eric Rohmer, przyjętym na cześć swoich artystycznych idoli, aktora i reżysera Ericha von Stroheima oraz pisarza Saksa Rohmera. W latach 1957-63 redaktor naczelny pisma „Les Cahiers du Cinéma”, zadebiutował jako reżyser wraz z innymi krytykami, skupionymi wokół redakcji, filmem „Znak Lwa” (1962). Twórca specyficznego stylu narracji, opartego nie tyle na działaniu, ile na dialogu, pozwalającym ocenić mentalność i intencje bohaterów, uwikłanych zazwyczaj w perypetie uczuciowe. Filmografia Rohmera układa się w trzy znaczące cykle: „Sześć opowieści moralnych” (do 1972) – w tym „Moja noc u Maud” (1969, dwie nominacje do Oscara, za scenariusz i dla filmu nieanglojęzycznego), która zwróciła uwagę na dokonania reżysera, i „Kolano Klary” (1970, Złota Muszla w San Sebastian); „Komedie i przysłowia” (do 1987) – w tym „Paulina na plaży” (1982, Srebrny Niedźwiedź w Berlinie) i „Zielony promień” (1986, Złoty Lew w Wenecji); wreszcie „Opowieści czterech pór roku” (do 1998) – w tym „Jesienna opowieść” (1998, nagroda za scenariusz w Wenecji). W 2001 Rohmer został laureatem Złotego Lwa w Wenecji za całokształt twórczości.