PORTAL
start
Aktualności
Filmy polskie
Box office
Baza wiedzy
Książki filmowe
Dokument
Scenarzyści
Po godzinach
Blogi
Konkursy
SFP
start
Wydarzenia
Komunikaty
Pożegnania
Zostań członkiem SFP
Informacje
Dla członków SFP
Kontakt
ZAPA
www.zapa.org.pl
Komunikaty
Informacje
Zapisy do ZAPA
Kontakt
KINO KULTURA
www.kinokultura.pl
Aktualności
Informacje
Repertuar
Kontakt
STUDIO MUNKA
www.studiomunka.pl
Aktualności
Informacje
Zgłoś projekt
Kontakt
AKTORZY POLSCY
www.aktorzypolscy.pl
Aktualności
Informacje
Szukaj
Kontakt
FILMOWCY POLSCY
www.filmowcypolscy.pl
Aktualnosci
Informacje
Szukaj
Kontakt
MAGAZYN FILMOWY
start
O magazynie
Kontakt
STARA ŁAŹNIA
www.restauracjalaznia.pl
Aktualności
Informacje
Rezerwacja
Kontakt
PKMW
start
Aktualności
Filmy
O programie
Kontakt
Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
MENU

Ignacy Machowski

Ignacy Machowski
URODZONY: 05 lipiec 1920, Rzeszów
ZMARŁ: 11 styczeń 2001 w wieku 80 lat, Warszawa (Polska)
Filmografia
 AKTOR (39)
1997
Księga wielkich życzeń
pensjonariusz Stanisław
1995
Kamień na kamieniu
1989
Lawa
Jenerał w "Salonie Warszawskim"
1989
Słodkiego, miłego życia
tatko Duśki i Krysi; w filmie "Babisia" w rzeczywistości nie występuje
1989
Babisia
tatko Duśki i Krysi; w filmie "Babisia" w rzeczywistości nie występuje
1988
Spadek
Leon Zabielak
1988
Gwiazda piołun
rejent
1983
Na odsiecz Wiedniowi
Alberto de Carpa
1980
Panienki (TV)
Głowacki
1980
Kontrakt
przyjaciel Adama
1979
Pierwsza przechadzka
1979
Ojciec Królowej
markiz d'Arquien
1978
Bestia
wuj Pawła
1975
Kazimierz Wielki
Władysław Łokietek
1973
Chłopcy (TV)
profesor Perlec
1972
Na krawędzi
aptekarz
1968
Mistrz Tańca (TV)
właściciel gospody
1967
Zbrodnia lorda Artura Savile'a
chiromanta Podgers
1967
Klub szachistów
Kegel, wprowadzający
1967
Zbrodnia Lorda Artura Savile'a
chiromanta Podgers
1966
Marysia i Napoleon
marszałek Durac
1966
Don Gabriel
sekretarz prezydenta miasta
1964
Spotkanie ze szpiegiem
Bernard
1963
Zbrodniarz i panna
chorąży Szymański
1962
Spóźnieni przechodnie
Francois (nowela IV)
1962
Łabędzi śpiew
sufler Nikita Iwanowicz
1961
Przeciwko Bogom
major
1961
Jutro premiera
scenograf Witting, ojciec
1960
Historia współczesna
inżynier Borkowski
1960
Szklana góra
inżynier Florczak
1959
Milcząca gwiazda
Sołtyk
1959
Pociąg
pasażer
1958
Zadzwońcie do mojej żony
Michalski, znajomy Stępowskiego
1958
Popiół i diament
Waga
1958
Orzeł
bosman Mirta
1957
Eroica
major AK (nowela I)
1957
Pętla
Sierżant na posterunku
1956
Cień
"cień"
1954
Kurtyna
 INNE (1)
1972
Każdy w bardzo ważnej sprawie
Lektor
Opis
Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Chociaż znany był głównie z ról filmowych i telewizyjnych, to trzeba pamiętać, ze przede wszystkim był aktorem teatralnym. Ignacy Machowski w teatrze zagrał ponad sześćset ról, przeszło pięćdziesiąt ról filmowych, ponad sto w Teatrze Telewizji i tysiące w spektaklach radiowych. Wiele z nich przeszło na stałe do historii polskiego teatru i filmu.

Już w 1944 w wyzwolonym Rzeszowie występował w tamtejszym teatrze, jeszcze jako adept studia aktorskiego, w którym wykładali między innymi Stefania Domańska, czy Józef Kondrat. Wraz z nim uczyli się tam i rozpoczynali pracę zawodową Kazimierz Dejmek i Adam Hanuszkiewicz.

Jedną z jego pierwszych ról był Wernyhora w Weselu. Fakt, iż aktor zagrał go w wieku dwudziestu czterech lat świadczył o dużych możliwościach charakterystycznych, które z czasem rozwinął i połączył ze znakomitą umiejętnością charakteryzacji. Dopiero po wojnie zdał eksternistyczny egzamin aktorski w Łodzi, by rozpocząć pracę w Jeleniej Górze, gdzie przeniósł się macierzysty Teatr Ziemi Rzeszowskiej tworząc tym samym pierwszą polską scenę na ziemiach odzyskanych.

Pracował we Wrocławiu, w Warszawie (gdzie zagrał Włodzimierza Lenina w sztuce Nikołaja Pogodina Człowiek z karabinem w Teatrze Narodowym), w gdańskim Teatrze Wybrzeże (Murzyn w Ladacznicy z zasadami Jean-Paul Sartre'a w reż. Zygmunta Hübnera).

Lata pięćdziesiąte były dla niego szczególnie pracowite i owocne. Uznano go wtedy za „mistrza dugiego planu”. Wystąpił w "Popiele i diamencie" Wajdy, "Cieniu" i "Pociągu" Kawalerowicza, w "Eroice" Munka, a także w "Pętli" Hasa. Tymi rolami wpisał się na trwałe w ikony „polskiej szkoły filmowej”.

Jeszcze we Wrocławiu rozpoczął współpracę z reżyserem Romanem Sykałą, dzięki której dotarł do Teatru Polskiego w Poznaniu, a później do Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi. W Poznaniu uzyskał pozycję „pierwszego aktora”, który grał wszystko. W tym mieście nawiązał współpracę z Jerzym Antczakiem, dzięki której powstały znakomite role w spektaklach telewizyjnych.

W Łodzi również spotkał Machowski ponownie Kazimierza Dejmka, który był dyrektorem Teatru Nowego, a przed laty, w Rzeszowie – kolegą z ławki w studiu aktorskim. Właśnie w Łodzi na długie już lata związał się z tym reżyserem, co zaowocowało wielkimi i cenionymi rolami tak przez krytykę, jak i publiczność. W Teatrze Nowym wystąpił m.in. w inscenizacjach dzieł staropolskich (np. w Historyi o chwalebnym zmartwychwstaniu pańskim zagrał sześć ról).

W 1962 Kazimierz Dejmek objął dyrekcję Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie pociągnął wiele osób z niepowtarzalnego zespołu z Łodzi. W Teatrze Narodowym Machowski zagrał znów w staropolszczyźnie, ale stworzył także nowe role, które przyniosły sukces tak jemu samemu, jak Kazimierzowi Dejmkowi i Scenie Narodowej.

Od 1969 pracował w Teatrze Ateneum. Grał w nim generała von Zietena w "Wielkim Fryderyku Adolfa Nowaczyńskiego" w reżyserii Jerzego Grudy. Zagrał także w przedstawieniach Janusza Warmińskiego. Pracował ponadto z takimi reżyserami, jak Maciej Prus i Jerzy Grzegorzewski.

Najważniejsza rola filmowa Machowskiego to markiz d'Arquien, tytułowy "Ojciec królowej" w filmie Wojciecha Solarza. Po raz kolejny odznaczył się tu umiejętnością transformacji (grał człowieka dwadzieścia lat starszego od siebie), dużym dowcipem, ale i wiarygodnością. Jego d'Arquien był człowiekiem z krwi i kości i niebezmyślnym.

W 1981 powrócił do współpracy z Dejmkiem, tym razem na deskach Teatru Polskiego w Warszawie, w którym pozostał do końca drogi artystycznej i życia. Tu powstały takie kreacje, jak Żyd w "Weselu" Wyspiańskiego, Duda w "Drzewie Myśliwskiego", czy tytułowa rola w "Maestrze" Jarosława Abramowa-Newerlyego. Zagrał także Rejenta w "Zemście" Aleksandra Fredry. W trakcie jednego z przedstawień aktora dostał zawału serca. Od tamtej pory musiał stopniowo ograniczać pracę zawodową.

W 2000 zagrał swoją ostatnią rolę – doradcę króla Heroda – Ireneusza w "Biwaku pod gołym niebem" Mariana Pankowskiego w reżyserii Jana Kulczyńskiego.

Zmarł 11 stycznia 2011 roku w Warszawie.
opis redakcji
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024
Scroll