Peter Greenaway

Angielski reżyser i scenarzysta. Uznany malarz zainteresował się kinem w połowie lat 60., dostrzegając w nim intrygujące medium swych eksperymentów plastycznych, spełniając tym samym młodzieńcze marzenie o zostaniu filmowcem. Jego inspiracją była „Siódma pieczęć” (1956) Ingmara Bergmana. Na przełomie lat 70. i 80. zdecydował się na realizację filmów pełnometrażowych, począwszy od „Kroniki wypadków” (1980) – galerii 92 postaci, ofiar pewnego niewytłumaczalnego zdarzenia. Rozgłos przyniosły mu kolejne filmy, zwłaszcza „Kontrakt rysownika” (1982) i „Brzuch architekta” (1987), określające cechy twórczości Greenawaya: wizualny przepych, erudycyjny przekaz odnoszący się do tradycji kulturowych, gra intelektualno-estetyczna, wreszcie specyficzne poczucie humoru. Kolejne filmy, wśród nich „Księgi Prospera” (1991), „Pillow Book” (1996) czy „8½ kobiety” (1999), adresowane do coraz węższego kręgu odbiorców, stały się świadectwem artystyczno-estetycznych możliwości filmowego postmodernizmu. Z czasem Greenaway skupił się na badaniu sposobów wykorzystania nowych mediów w sztuce audiowizualnej i dążeniu do czystego kino, choć punktem wyjścia jego poszukiwań pozostaje teatr, także ten rozumiany jako sztuka żywych obrazów (cykl „Walizka Tulse Lupera” 2003-04, „Nocna straż” 2007). Nadal ceniony jako jeden z najbardziej ekscentrycznych twórców światowego kina, prowokator i prześmiewca, należy do światowej czołówki artystów audiowizualnych, niestrudzonych propagatorów nowych mediów.