Clint Eastwood

Amerykański aktor, reżyser i producent. W 1955 zadebiutował jako aktor w filmach klasy B, w 1959 wszedł do stałej obsady serialu „Rawhide” (1959-65). Międzynarodowy sukces przyniósł mu występ w roli Bezimiennego trylogii spaghetti-westernów Sergia Leone: „Za garść dolarów” (1964), „Za kilka dolarów więcej” (1965) i „Dobry, zły i brzydki” (1966), który zadecydował również o przyspieszeniu jego amerykańskiej kariery. Spotkanie z reżyserem Donem Siegelem zaowocowało m.in. cyklem filmów o policyjnym detektywie z San Francisco, Harrym Callahanie: „Brudny Harry” (1971), „Siła magnum” (1973), „Egzekutor” (1976), „Nagłe zderzenie” (1983) i „Pula śmierci” (1988). Postać Callahana stała się archetypem bohatera widowiska sensacyjnego, a jednocześnie znakiem rozpoznawczym Eastwooda. Wykorzystując swój status supergwiazdy aktor podjął udaną próbę reżyserką filmem „Zagraj dla mnie Misty” (1971) thrillerem utrzymanym w stylu mrocznego kina Siegela, by wkrótce potwierdzić swój talent realizatorski westernem „Mściciel” (1973), wzorowanym na kinie Leone. Od tej pory zaczął regularnie reżyserować filmy ze swoim udziałem, głównie westerny („Wyjęty spod prawa Josey Wales” 1976, „Niesamowity jeździec” 1980) i thrillery („Akcja na Eigerze” 1975, „Żółtodziób” 1990), ale również melodramaty („Breezy” 1973, „Co się wydarzyło w Madison County” 1995) i komedie („Bronco Billy” 1980). Od doskonale przyjętego na festiwalu w Cannes dramatu „Bird” (1988, Oscar za dźwięk) filmy Eastwooda stały się bardziej wyrafinowane, a ich twórca wszedł do kręgu mistrzów współczesnego kina. Szczytowym osiągnięciem reżyserskim Eastwooda okazał się western „Bez przebaczenia” (1992) – nagrodzone czterema Oscarami (w tym dla filmu roku i za reżyserię) z dziewięciu nominacji (w tym za kreację Eastwooda) dokonanie wieńczące de facto historię gatunku. Również cztery Oscary (w tym za film roku i reżyserię) zdobył film „Za wszelką cenę” (2004). Potwierdzeniem artystycznych ambicji reżysera są filmy „Rzeka tajemnic” (2003, dwa Oscary), dylogia „Sztandar chwały” i „Listy z Iwo Jimy” (oba 2006), opisująca zmagania o Iwo Jimę z amerykańskiego i japońskiego punktu widzenia, oraz „Oszukana” (2008). Mimo zaawansowanego wieku nadal potrafi ściągnąć do kin rekordową publiczność jak w przypadku filmu „Gran Torino” (2008)