Jean-Pierre Dardenne

Swoją przygodę z kinem rozpoczęli na studiach, gdy Jean-Pierre edukował się na wydziale dramatu. Pierwsze szlify zdobywali pod okiem francuskiego dramaturga i reżysera teatralnego Armanda Gattiego, jako aktorzy. Później za pieniądze zarobione w miejscowej cementowni zakupili pierwszy sprzęt wideo, na którym zarejestrowali jeden ze strajków w Liège, a niedługo potem otrzymali propozycję pracy w lokalnej telewizji. Na debiut fabularny zdecydowali się kilka lat później, po nakręceniu kilku cieszących się uznaniem dokumentów (m.in. poświęconej polskim emigrantom „Lekcji latającego uniwersytetu”). W 1987 roku zrealizowali dramat wojenny „Falsch” o masakrze dokonanej przez nazistów na żydowskiej rodzinie, a kilka lat później dramat „Je pense à vous”(1992) ze scenariuszem Jeana Gruaulta, zasłużonego scenarzysty francuskiej Nowej Fali. Obie fabuły złożyły się na twórcze poszukiwania, z których sami autorzy nie są dziś zbyt dumni, określając je mianem pomyłki. Dopiero "Obietnicę" (1996) uznają za pierwszy naprawdę "swój" projekt. Od tego czasu we wszystkich kolejnych ich dziełach powracać będzie podobnie ukształtowany schemat fabuły, gdzie postaci konfrontowane są z niełatwymi wyborami, które w ostatecznym rozrachunku okazują się życiową szansą (jaką będą mogli – choć nie zawsze będą potrafili – trafnie wykorzystać). Podobna formuła filmowego moralitetu ukształtowała porządek losów tytułowej bohaterki "Rosetty" (1999), która przyniosła im pierwszą Złotą Palmę. Z gorącym uznaniem spotkała się także ich kolejne filmowe przypowieści: minimalistyczny "Syn" (2002) oraz "Dziecko" (2005), które przyniosło im drugą Złotą Palmę. W ostatnich latach mistrzowie ekranowego realizmu nakręcili "Milczenie Lorny" (2008) wyróżnione w Cannes nagrodą za najlepszy scenariusz, a także "Chłopca na rowerze" (2011), uhonorowanego tam Grand Prix.